De club wordt steeds groter.....

.....want ook Peter moest er vrijdag aan geloven! Ook zijn 40e verjaardag op Curacao: wie had dat ooit gedacht? Hij moest die dag wel gewoon werken ( hij heeft maar heel weinig vrije dagen en met al die visite zijn die zo op natuurlijk ;-)). De kinderen hadden hun best gedaan op de versieringen en de kado's. Het mooiste kado was, natuurlijk behalve de ADO en Barca filmpjes, het zelfgemaakte Barca-spel van Owen.

Ook de Snickerstaart met een Corona vielen erg in de smaak......

...... daarna pannekoeken eten......jaja, je bent zo oud als je je voelt zeggen ze toch altijd? haha....

Allemaal bedankt voor de kaarten en kadootjes, (o ja: voor de van Marisjes: die kleine 40-jes zijn net dennenaalden: gelukkig heeft hij de envelop buiten op de slaap/zitbank open gemaakt dus als jullie in december langskomen kriebelen ze lekker in jullie bed...wahaha....nee hoor: Peter vond ze zo leuk dat hij z'n hele gezicht ermee heeft versierd.....) Het feestweekend was nog niet compleet want Liam heeft zaterdag ook nog z'n B diploma gehaald! Hij mocht drie weken geleden al maar toen werd de juf ziek en had dengue, knokkelkoorts en werd het diplomazwemmen afgelast. Gelukkig is ook de juf er weer bovenop en was het afgelopen zaterdag zover!

[alles wordt vastgelegd, he.....]

Hij deed erg z'n best ("alles is een makkie") en zwaaide zelfs af en toe stiekem voor de foto...Met "zijn we nu al klaar?" kwam hij uit het water en mocht hij trots z'n diploma in ontvangst nemen.

Nu wil hij door voor z'n C en omdat Owen na z'n A en B z'n zwemvaardigheidsdiploma is gaan doen en z'n C heeft overgeslagen, wil hij ook mee gaan zwemmen voor het C diploma. Ach, of Owen nu naast me op het ligbedje aan het zwembad ligt of in het water.....zolang ik het water niet in hoef vind ik het prima :-). Liam vond het diplomazwemmen trouwens bijna net zo leuk als daarna een kadootje uitzoeken. Hij koos voor van die mooie gekleurde glimmende stenen die hij dan moest uithakken. Met grote spat-bril (coohool!) ging hij flink tekeer....

Helaas voelde Owen zich zaterdagmiddag niet zo lekker en ging niet naar z'n zwemtraining. 's Nachts spuugde hij ook nog heel z'n bed onder (nou ja, eigenlijk meer over: over z'n kussen, over z'n lakens, over ADO, over bijna al z'n knuffels......brrrrr.....) dus we de wasmachine maakte overuren de volgende ochtend......Gelukkig knapte hij zondagmiddag een beetje op en konden we naar het feestje van de buren Anita en Peter twee huizen verder in de straat. Zij gaven een feestje met een heuse DJ van Dolfijn FM (het plaatselijke Nederlandstalige radiostation, www.dolfijnfm.com) en vooral veel BBQ en hapjes. O ja, en drank want de meeste mensen kenden ze van het plaatselijke cafe en daar zaten wat echte kroegtijgers tussen;-)....Het was hartstikke gezellig en we zaten een tijdje recht onder de boxen met alle meezingers van Andre, Wolter en Elvis en daar weer medleys van dus we hebben flink kunnen meezingen en deinen..haha...Het is ook leuk om die buren een beetje te leren kennen en wat meer gezichten te zien (en onthouden). Ondertussen vermaakten de kinderen zich in het zwembad en kwamen af en toen voor een stukje brood (Owen) en sate (Liam). Uiteindelijk gingen we rond half 8 weer huiswaarts want de jongens (alledrie) hebben hier geen vakantie ;-(. Helaas spuugde Owen de stokbroodjes er weer uit en is hij vandaag ook maar niet naar school. Donderdag en vrijdag zijn ze wel vrij en ik heb begrepen dat donderdag het centrum zich ook oranje kleurt dus we zijn benieuwd....Voor jullie een hele fijne meivakantie en/of gezellige Koninginnedag!

Time flies.......

[Snel!! Voordat ze smelten....:-)]

Weer een knipper en dan is de twee weken vakantie van de kids alweer voorbij....Time flies....
Ze begonnen met een paasontbijt op school: allemaal een eigen ontbijtje mee in een versierd paasmandje, een kleed of badlaken en dan om half 8 een heel gezellig paasontbijt met alle groepen op het schoolplein. Daarna nog wat spelletjes doen en toen begon de vakantie. Voor Owen begon hij wat minder goed want zijn nieuwe vriend Noah vertrok weer naar Nederland. Hij speelde vaak bij hem. Het leukste was om op een surfplank achter de boot te hangen en zo het hele Spaanse Water over te crossen....Dikke tranen toen ik hem uit school kwam ophalen.....Een week eerder was er al een vriendinnetje van hem naar Nederland gegaan (Hij had nog nooit iets over haar verteld maar toen ze wegging en ik hem kwam halen huilde hij tranen met tuiten :-((. Dat is dus direct het grote (en tot nu toe gelukkig wel enige) nadeel van deze school: er zijn stagejuffen voor bijvoorbeeld gym en die gaan na 3 of 6 maanden weer terug naar Nederland en er komen kinderen bij maar vertrekken er ook weer wat terug...en afscheid nemen is van zowel Owen als Liam niet hun beste eigenschap....

[Heerlijk paasontbijtje op de porche]

[...en daar hoort natuurlijk een zelf geverfd ADO Den Haag ei, compleet met de Ooievaar, bij...]

Peter had gelukkig ook een lang weekend vrij met Pasen dus we hebben eens flink de toerist uitgehangen en verschillende plekken op het mooie eiland bezocht. We zijn naar Shete Boka geweest. Dat is een beschermd natuurgebied waar zeeschildpadden leven. Je kunt er zowel lopend als een stuk met de auto doorheen. Natuurlijk gingen wij, als echte Nederlanders, er wandelend doorheen. Het leek wel een soort van maanlandschap, erg apart om te zien.

Uiteindelijk kom je bij de rotsen uit en zie je enorme golven die tegen de kust aanslaan. Schijnt helemaal super te zijn als het stormt dus dan gaan we zeker nog eens terug. Ook kun je een stuk grot in en zie je de golfen binnenbeuken in die grot. Spannend!! Liam moest even overgehaald worden maar toen hij er eenmaal instond had hij (uiteraard ;-) het hoogste woord.

Het leek wel een grot van de Pirates of the Caribbean (en zoooo toevallig dat we daar nu net zijn...hahaha...). Ook hebben we een kunuku, een slavenhuisje, bezocht.

Het is bewaard als museum dus er stonden nog allerlei gebruikersvoorwerpen en spullen van toentertijd in. De toenmalige eigenaar van het huis was een "vrije"slaaf en zijn foto en bewijs ervan hingen nog in het huis. Ik vond het erg indrukwekkend. De kinderen ook maar waar ze het meest van onder de indruk waren was dat ze er woonden met in totaal 15 mensen! De vader en hun 13 kinderen sliepen in de woonkamer op de grond en de moeder had een eigen kamertje (mag ook wel als je 13 kinderen hebt gebaard, he....). Ook de tuin was onderhouden en bewaard, er stond een soort van schuurtje met een keuken erin, een aparte waterput en stenen oven.

We hebben ook een hike door een stuk van het park Ascencion gemaakt. En dat was een flinke hike, zeg! Echt klimmen en klauteren en door dichte stukken struiken en takken klimmen. Peter kwam een keer iets te snel omhoog en -pats- een gat in z'n hoofd....oeps...en we moesten nog zo'n stuk :-(. Twee flesjes water bleek ook maar net voldoende om terug te komen naar de auto. Dan is trouwens bij terugkomst het zwembad in de tuin nog meer ideaal dan gewoonlijk ;-)

Natuurlijk zijn we ook de verschillende baaien en strandjes niet vergeten deze vakantie net zomin als de terrasjes of restaurantjes. Ook kwamen op Goede Vrijdag de buurtjes van nummer 5 gezellig eten en hebben we 2e Paasdag heerlijk bij de buren gegeten.

Waar de kinderen en ik ook nog een dagje gezellig mee hebben doorgebracht is het op naam schrijven van de auto. Ja, we hebben een tweede auto op de kop kunnen tikken. Een klasgenootje van Owen gaat deze zomer terug naar Nederland (samen met nog 7! kinderen uit z'n klas) en zij hadden nog een tweede barreltje die ze wel alvast kwijt wilden. Nu hoef ik dus niet meer 's morgens mee de kinderen naar school te brengen maar wat nog fijner is: we hoeven 's middags niet meer op pad om Peter uit z'n werk te halen. Maar goed: de auto moest dus worden overgeschreven en natuurlijk gaat dat op z'n Curacao-s.......

[ons wagenpark ;-)]

Het begint zo: eerst moet je een koopovereenkomst opstellen die zowel de koper als verkoper moeten ondertekenen. Op het belastingkantoor moet je een geel formuliertje halen voor het overschrijven van de motorrijtuigenbelasting. Deze moet de verkoper ook ondertekenen en dan kan de koper (ik dus) met die papieren en een kopie van het legitimatiebewijs en een eigen legitimatiebewijs weer naar het belastingkantoor. Op zich niet moeilijk maar er is maar een belastingkantoor op het eiland en daar is het dus ALTIJD superdruk! De tip was dat je niet aan het begin van de maand moest gaan omdat dan iedereen geld had om zijn belasting te betalen dus je moet een beetje aan het eind van de maand gaan maar weer niet te laat want dan was misschien het salaris al gestort....enzenz.... Nou ja, ik dacht het is de 15e , mooi midden in de maand dus laat ik het maar wagen. Gelukkig hadden de jongens hun Nintendo en een flesje water bij zich want uiteindelijk heb ik zo'n anderhalf uur in de rij gestaan. Nu stond ik nog in de kleine rij want de motorrijtuigen overschrijvingen en -betalingen is een aparte rij, bij de "gewone" rij werden de mensen heen en weer geleid met van die linten (jeweetwel: net als de Disney-rijen alleen eindigt het niet bij een moeite-om-op-te-wachten attractie ;-)). Daarna moet je met een kopie van dat gele formuliertje op weg naar het kenteken-kantoor. Zoeken, zoeken en natuurlijk onherkenbaar verstopt in een soort van keet waar geen bordje of iets dergelijks op staat, kom je er dan aan. Je stapt naar binnen waar de mensen op bankjes en op de grond en buiten apatisch zitten te wachten. Ook hier staat weer een portier die je vriendelijk (okee: hij snauwt de woorden wel en als je niet snel genoeg weet welk papier je aan hem moet laten zien zucht hij lang en zeer hardop....) een nummer geeft. En dan is het uitrusten, lang uitrusten.....Gelukkig had ik de DS-en van de kinderen 's morgens opgeladen en hadden we nog een banaantje en nog meer water bij ons..... De bedoeling is wel om goed te blijven opletten en niet buiten te wachten want als de portier het nummer schreeuwt (overigens alleen in het Papiamentu) en je bent er niet gaat, boem, je beurt voorbij. Er was een Rasta-man die lekker buiten onder een boom ging liggen en af en toe naar binnen kwam vragen of zijn nummer al bijna was. Toen zijn nummer was, had hij waarschijnlijk heeeeel eventjes z'n ogen dicht en toen hij 1 nummertje te laat naar binnen kwam was de portier onverbiddelijk: hij kreeg een nieuw nummer! Nou jaaaaa, iedereen (behalve de man zelf ..haha..) maakte zich er druk over. Uiteraard hielp dit niet.....Na bijna 2eneenhalf uur was mijn nummer aan de beurt (ik had 32 en hield de man met nummer 30 scherp in de gaten...) en werd ik naar binnen geroepen. En weer trof ik een vriendelijk man , ik "Bon Dia", hij.......zweeg. Nou ja, het zwijgen en op z'n computer tikken duurde een minuut of 10 en toen zei hij in vloeiend Nederlands "buiten 15 gulden betalen en daar printen ze het".. Gedag zeggen kwam niet bij hem op dus ik naar buiten in weer (een welisware kleine) rij om te betalen. Pfieuw, dat was stap 1 want nu moesten we weer terug naar het belastingkantoor..........en weer in de rij.....nu met een roze papier, de overschrijving en een verzekeringsbewijs (eigenlijk is er dus nog een tussenstap: na het kentekenkantoor moet je naar een verzekeringskantoor om de autoverzekering te regelen. Wij hadden die, zeer on-eilands- al van te voren via de mail kunnen regelen). Weer gezellig aansluiten in de rij en een praatje maken met de voorganger. Tot nu toe erg vriendelijke mensen in de rij en ze beginnen allemaal een praatje dus de tijd gaat vanzelf voorbij. De kinderen hadden het ook naar hun zin want ze mochten achterelkaar met hun Nintendo blijven spelen en dat is, zeker voor Liam, he-le-maal geen straf, hoor...hihi...Op zich ging die rij snel want na een kleine 3 kwartier stonden we buiten met een alle felbegeerde papieren! Nu maar hopen dat de auto geen kuren krijgt en we er voorlopig mee kunnen blijven rijden ;-)....

Van de week hadden we wel pech met de Suzuki. Op weg naar onze hike reden we een bocht door en opeens.....KABOEHOEM!!!...een enoooorme klapband.

Balen maar gelukkig hadden we een reserveband achterop (altijd gedacht dat die op zo'n jeep er voor de (stoere) sier hingen...). De krik zag er erg verroest uit maar werkte prima en met brute kracht (erop staan met z'n hele gewicht) kreeg Peter zelfs de schroeven van het wiel los. En toen was het een fluitje van een cent, ik elke keer waarschuwen als er een tegenligger kwam en Peter ondertussen de band verwisselen. Langs de kant van de weg zijn er veel zg. "tire-centers" en ik begrijp nu waarom. We hadden een nieuwe band eromheen laten zetten de het reservewiel hing weer stoer te wezen achterop. De volgende ochtend op weg naar het strand voelden we een "hupsje" als we reden dus stoppen en kijken. En ja, hoor: nu was de andere voorband bijna kapot. Er zat een grote bobbel in en als we door hadden gereden zouden we vast weer-kaboem- gehoord hebben.... Met de eerder opgedane ervaring had Peter het reservewiel er weer op en kon ik de volgende dag weer langs Osmar, onze nieuwe vriend bij het tire-center. Ja, je doet wat om nieuwe sociale kontakten op te doen, he....hahaha....

En nu is het bijna 7 uur en liggen jullie al heerlijk in je mandje. Ik ga nog even de gym- en schoolspullen van de jongens klaarleggen en dan nog even buiten een bakkie drinken, koffie heb ik het dan over, he...:-) Bon Nochi!

Visite, visite.....

Zodra de carnaval voorbij is op het eiland , begint de vliegertijd. De wind schijnt in maart en april extra te waaien (alhoewel het hetzelfde aanvoelt, het waait in onze tuin tot nu toe gelukkig altijd...) en dus zie je veel vliegers in de lucht. Ook wij doen daar natuurlijk aan mee. Uiteindelijk bleken we wel 3 vliegers te hebben (je vindt van alles als je een keer de zolder uitruimt...) en die hebben we dan ook allemaal gebruikt. Op de een of andere manier komt het er in Nederland maar weinig van maar hier is het een leuke bezigheid. De eerste vlieger wilde niet echt de lucht in (bleek meer van een soort weggooi-vliegtuigje te zijn: erg leuk maar geen echte vlieger..), bij de tweede bleken de touwtjes niet goed geknoopt te zijn en hebben Peter en Owen vele pogingen gedaan maar ging hij niet de lucht in.....Erg grappig om te zien maar op een gegeven moment was Owen toch wel erg teleurgesteld (en moe van het heen en weer rennen..."nuuuuu, lohos....." ..

Maar "last but not least" bleek vlieger nummer 3 de redder. Wauw, wat ging hij hoog en vooral ver....Ze hadden de slag te pakken en dan is vliegeren erg leuk! Langs de kant van de weg staan in deze periode ook veel vlieger-verkopers. Zij maken allerlei mooi gekleurde vliegers in allerlei vormen, maten en soorten. Owen en Liam willen er graag eentje kopen ('zo'n grote!!!") en zijn hard aan het sparen met hun zakgeld ......

Naast het vliegeren is Owen ook lid geworden van een sportvereniging. En nee, het is geen voetbalclub geworden maar......... een zwemvereniging. Hij vindt het voetbal hier wel erg warm (ik ook :-)) en wilde graag op wedstrijdzwemmen. Hoe komt ie erbij, he...hahaha....Was trouwens erg toevallig: we gingen hem opgeven en hebben een hele tijd met iemand zitten praten over de inschrijving e.d. Komt er op een gegeven moment iemand aanlopen en zij zegt "kijk, daar komt mijn schoondochter aan.." Zeg ik "Die ken ik dat is Jolande!" Nou jaaaaaaa, voor de zwemmers die meelezen : is het Jolande vd Meer en zij is getrouwd met Andrew Solomon! Ik was dus de hele tijd aan het kletsen met de ouders van Andrew. Wat is het toch een kleine wereld, he. Jolande en Andrew wonen al 5 jaar op het eiland en hebben een dochter van 12 en een zoon van 9 die beiden dus ook zwemmen. Grappig he! Ik vind het trouwens wel ontzettend leuk om te zien hoe Owen ligt te zwemmen en er komen een hoop herinneringen terug....De zwembaden zijn ook heerlijk: lekker in het zonnetje buiten en bij een zwembad zie je de cruiseschepen vlakbij liggen.

Gisteravond ben ik ook gelijk met de "Ladies Night Out" van de club meegeweest. Diner en Movie dus eerst een hapje eten en daarna naar de film (Shopaholic, grappige film: aanrader voor vriendinnen-avondje!). Ik vond het erg gezellig en leuk om wat nieuwe vrouwen te leren kennen, nu nog alle namen onthouden......;-)

Voetbal doen de jongens nog wel, hoor dus hun talent (haha) gaat niet verloren. Ze voetballen vaak 's avonds met z'n drietjes in de straat dus als we ooit terugkomen kunnen ze zo weer aansluiten bij VV Monster. Bovendien hebben ze afgelopen zaterdag een voetbaltoernooi op school gehad. En voor wie het in Nederland vroeg vindt: verzamelen om 7.15 uur......Slik, daar ging onze zaterdagochtend..... Maar goed: Liam speelde met z'n klas 3B en zij hebben in alle wedstrijden geen een doelpunt gescoord :-(.

Hierdoor kregen ze wel de "poedelprijs". Liam had geen idee wat het was maar ze kregen een kleine drakenknuffel en die hangt nu aan het bord in de klas. 

De meester heeft erbij geschreven "Klas 3B is de beste" maar volgens Liam klopt dat niet helemaal.....Hij vindt trouwens ook dat het komt dat ze hebben verloren omdat ze de meeste meisjes van alle teams hadden......erg he! Ik heb hem even opvoedkundig uitgelegd dat meisjes ook goed kunnen voetballen (en alles net zo goed als jongens enzo kunnen) maar hij is het daar he-le-maal niet mee eens.......ik heb de komende jaren nog een taak...hahaha….Owen had het met zijn klas 4a tot de finale geschopt (met de bal dan , he...). Helaas verloren ze de finale maar Owen heeft wel gescoord in de wedsrijden (ondanks dat z'n schoenen 2 maten te klein waren;-)) en had het helemaal naar z'n zin.

Sowieso vinden ze het op school erg leuk. Ze gaan echt met plezier en beginnen hier steeds meer hun draai te vinden. Owen had gisteren ook nog z'n allereerste spreekbeurt. Hij vond het spannend maar ook leuk. Het ging over het Kennedy Space Center en het ging supergoed. De juf kwam nog even naar buiten om te zeggen dat het de langste spreekbeurt was die ze had gehoord maar dat alle kinderen tot het eind geboeid bleven en dat hij het heel goed had gedaan. Owen zei dat hij het wel vaker wilde doen (kijk: dat lange kletsen herken ik best maar een spreken voor een grote groep weer helemaal niet.....:-))

Waar de jongens nu ook druk mee zijn is het plakken van voetbalplaatjes. Hoewel de actie van de AH in Nederland al achter de rug is hebben oma en opa voor hen alle voetbalplaatjes bij elkaar gespaard! Ik heb de verhalen gelezen over de kinderen die de AH in Nederland onveilig maakten op zoek naar voetbalplaatjes maar dat waren dus niet alleen de kinderen, he hahaha.... Ze hebben allebei een album compleet en oma en opa hebben zelfs nog extra zakjes erbij gedaan zodat ze die zelf ook nog konden openen. De Appie hier heeft de actie (nog) niet dus de jongens zijn er superblij mee! En, voor wie z'n album nog niet volheeft: ze hebben plaatjes om te ruilen, hoor! :-)

En dan nu de titel "visite, visite..."( ik zing nu dus, he, maar wees niet bang: ik zit ver weg). Zoals de meesten van jullie weten is de man van mijn moeder twee weken geleden overleden. En hoewel het niet helemaal onverwachts kwam, vind ik het wel heel moeilijk om niet bij mijn moeder te kunnen zijn. Dan is Curacao wel erg ver weg, hoor.....Gelukkig komt ze wel deze kant op! Ze had eerst een ticket voor 2 weken maar heeft hem nu omgezet naar 6 weken!!! Vooral Peter vindt het erg gezellig dat z'n schoonmoeder zo lang langskomt...hahaha.... Nee hoor: hij vindt het prima en mijn moeder kan wel wat rust en zon gebruiken. En de kinderen vinden het natuurlijk geweldig! Ze komt eind mei en gaat dan dus weer in juli terug. Dan zijn we een week met z'n 4-tjes en dan komt mijn (schoon)zusje Sanny met nichtje Fleur voor......4 weken! Gezellig! Als zij teruggaan, zitten de kinderen hier alweer op school en dan komen als het goed is in oktober mijn schoonouders langs. En dan met kerst is het weer feest want dan komen de van Marisjes hier twee weken kerst vieren! Ook zijn er nog plannen van het vriendje van Liam voor de grote vakantie als het hen lukt om een geschikt huis of hotel o.i.d. te vinden. Voor degenen die nog langs willen komen (doehoen!!!) maar liever niet bij ons willen overnachten (of tegelijk met anderen willen komen): hier in de straat staat een vakantiewoning te huur met alles erop en eraan. Het is hetzelfde huis als ons huis dus ook met zwembad, 2 badkamers en 3 slaapkamers. Het huis is van de verhuurders van ons huis en staat naast hun eigen woning. Superaardige mensen en het huis is helemaal compleet ingericht. De website is :http://kashutuin.com/. Als eerste komt nog de kleuterjuf van Liam met gezin een weekje "chillen op de Antillen". Zij komen eind april en Liam (en wij ook) verheugen ons erop een dagje met ze af te spreken! Zoals je ziet: veel visite maar dat vinden wij erg gezellig! Dus mocht je plannen hebben.....:-):-)