......omdat er dan ook weer afscheid genomen moet worden! Wat een mini-drama, zeg! Drie huilende kinderen vorige week op Hato.....Maar voordat ik daar over begin zal ik, voordat de maand augustus ook al voorbij is, eerst een verslagje doen van de afgelopen 4 weken. Het hoogtepunt voor Liam was natuurlijk zijn 7e verjaardag! Na Nederland, Belgie, Frankrijk en de USA vierde hij het dit jaar op Curacao!! Ik wil iedereen bedanken voor de kaarten en kadootjes uit Nederland. We hadden alles apart gehouden zodat hij ze allemaal op z'n verjaardag (nou ja: een dagje eerder...) mocht openmaken.
Hij vond het helemaal leuk om van iedereen te horen en ik vind het maar vreemd dat hij alle kaarten en verhaaltjes zelf al kan lezen ;-). Ook zijn "oude" klas is hem niet vergeten en toen Liam de kaart met alle namen blij oplas zei hij bij iedere naam "oja, dat is dieieie....". Tante Sanny en nicht Fleur waren er natuurlijk ook bij op z'n verjaardag en de buurtjes kwamen (met kinderen en kleinkinderen) ook nog taart eten dus dat was, ondanks we jullie allemaal wel missen, toch erg gezellig.
Natuurlijk mocht Liam de taart kiezen en gelukkig heeft hij een goede smaak en koos hij voor een heerlijke cheesecake...haha....Ook mocht hij kiezen waar we gingen eten en als je 7 wordt is de keus makkelijk en bestaat er maar 1 echt "restaurant" en dat is natuurlijk de Mac.....let vooral op z'n feesthoedje ;-)
Z'n verjaardag viel precies op z'n eerste schooldag. Het leek me niet handig om direct de eerste dag uit te delen dus toen ik hem ging halen en even met de juf wilde overleggen welke dag het best uitkwam om uit te delen reageerde ze helemaal verbaasd: "Is hij vandaag jarig??" Liam had he-le-maal niets gezegd en hij legde later uit dat hij het vergeten was.....hij had het immers al de dag ervoor gevierd?? Ach ja....Uiteindelijk heeft hij natuurlijk nog wel uitgedeeld en mocht hij met feestmuts op de klassen rond.
Fleur mocht trouwens ook nog een dagje mee naar school. Owen had het aan z'n juf gevraagd en zei later trots: "mijn juf is de enige van de hele school die dat goedvindt, hoor!". Fleur is natuurlijk al 11 jaar dus hoefde de les niet meer mee te volgen maar kon in de klas helpen. Ze mocht de kinderen helpen met lezen enzo en de juf zei dat ze een grote hulp was geweest.
En alhoewel de kinderen het al helemaal leuk vonden, vonden Sanny en ik het nog leuker...haha.. Wij hebben het ervan genomen en hebben heerlijk op het Wilhelminaplein, zonder kinderen, ontbeten. Daarna een beetje geshopt en een smoothie gescoord bij de DE-winkel (had ik al genoemd dat we nog steeds zonder kinderen waren?...:-)). Voordat de school weer begon hadden we nog vrij (nou ja: Peter maar een paar middagjes jammergenoeg..) en hebben we ook van alles gedaan. Allereerst zijn Sanny en Fleur met dolfijnen gaan zwemmen!!! Dat was een hoogtepunt van hun vakantie, hoor! Wij een heeeel klein beetje jaloers aan de kant (helaas doet onze geldboom, in tegenstelling tot onze bananenboom, het niet zo goed hier in de warmte...;-)) maar we vonden het hartstikke gaaf om te zien. Bovendien hadden we een belangrijke taak: met fototoestellen (3 stuks) en een videocamera hebben we alles gefotografeerd en gefilmd. De perstribune was er niets bij.....
Meer foto's en film zijn op te vragen bij Sanny of te zien op haar Hyves, toch San?:-)
Natuurlijk zijn we ook naar Boca Shete geweest en hebben we daar weer de grote golven, grotten en rotsen bekeken.
Gelukkig was de leguaan nog steeds niet weggelopen zodat we weer DE foto konden maken...hihi...
Ook Park Ascension hebben we niet overgeslagen. Vorige keer hebben we de avondwandeling daar gedaan, dit keer zijn we tijdens het "open huis" geweest. Iedere eerste van de maand is het landhuis open en worden er rondleidingen gegeven. Ook worden er allerlei lokale en toeristische souvenirs verkocht. Er zijn lekkere hapjes en last but not least: er wordt muziek gemaakt.
Liam was niet weg te slaan bij de man die met wonderlijke instrumenten een swingend deuntje wist voor te brengen. Met de kalebassen die ze onderweg in het bos hadden gevonden ging hij met Fleur zelfs even een deuntje meespelen en ik moet zeggen: ze hebben talent....haha...
In onze wandeling door het bos (met die temperaturen leek het meer op een survivaltocht) hebben we naast de hagedissen, termietenheuvels, vogels, aloe vera-struiken en veel muggen zelfs een schldpad gezien. We dachten eerst dat hij verdwaald was of vastzat maar toen we er op de terugweg weer langsliepen, was hij verdwenen. Naast de dingen die wij in elk geval al eens gedaan hadden, hebben we ook nog de "verse" toerist op ons eiland uitgehangen. We zijn bijvoorbeeld naar de Struisvogelfarm geweest. Wat een grappige beesten zijn dat, zeg! Je kon er rondlopen en de struisvogels (echt??), papegaaien en een paar hele grote dikke vette zwijnen (geen toeristen :-)) bekijken. Er was een winkel waar je echte struisvogeleieren kon kopen.
Ook kreeg je een tour in een stoere open safaribus langs alle velden met struisvogels. Er werd van alles over ze verteld. Het zijn vreselijk stomme beesten. Hun hersenen zijn kleiner dan hun oog.... Het enige wat ze dan ook doen is een beetje rondrennen (de kleintjes komen naar de bus rennen en vergeten onderweg alweer waarom ze ernaartoe rennen....).
Er werd verteld dat ze in de natuur als vijand bijvoorbeeld een puma hebben. Ze rennen dan weg maar na 5 minuten rennen weten ze al niet meer waarom ze aan het rennen zijn. Ze houden het wel lang vol en putten zo hun tegenstander uit.....Lijkt me af en toe wel lekker, he, een beetje rondrennen en geen idee hebben wat er aan de hand is :-):-). Onderweg mochten we uitstappen om de struisvogel te voeren (fotomomentje: de hele bus heeft dezelfde foto's, wij natuuuuurlijk ook hihi..).
Aan het eind van de tour mocht je zo'n echt ei nog even vasthouden en er zelfs even opstaan. Nu is Owen geen uitdaging voor zo'n ei maar er konden zelfs toeristen op die meer dan 100 kg wogen. Ik noem geen namen......nee hoor: een struisvogel is zelf enorm zwaar en broedt het ei ook uit.
Zo'n ei is trouwens veel gezonder dan een kippe-ei: er zit namelijk veel minder cholesterol in.....en je hebt er minder van nodig om een enoooorme omelet te bakken...haha... Als "verse" toerist hebben we ook de grotten van Hato (inderdaad vlakbij het vliegveld) bezocht. Je kunt een rondleiding boeken in de grotten en hoort dan alles over het ontstaan ervan. Ook zagen we allerlei afbeeldingen in de rotsen: van piraat tot Mariabeeld en alles wat er tussenin zit... Liam vond het helemaal geweldig want er leven vleermuisjes in de grotten (en nee Fleur: ze eten GEEN bloed...;-)). Er werd verteld dat ze maar 7 jaar leven dus Liam riep gelijk spontaan "als ik een vleermuis was, was ik nu dood geweest..." en daar achteraan "dan waren we allemaal al dood geweest..''.....Fijn zo'n kind wat hardop zegt wat hij denkt, he...
Als je de grotten uitkomt, kun je nog een kleine wandeling doen waarbij je uiteindelijk uitkomt bij een rotswand waar indianentekeningen voorkomen. We vonden het lastig om ze echt goed te zien maar met een beetje fantasie konden we er wel wat uithalen.
Wat hebben we nog meer gedaan? Veel strand, nog meer strand, veel ijsjes
nog meer ijsjes (broer en zus delen nog steeds :-)), shoppen en nog meer strand....Ook zijn Sanny en ik een avondje gaan stappen bij Zanzibar. Er was een 80- en 90- avond en daar zijn we een beetje op onze plek, althans vooral ik als 40-er natuurlijk, he.... Er waren verschillende optredens van lokale drumbands (gaaf!), een soort van gospelgezang (ook cool) en Edsilia Rombley samen met Berget Lewis (wat een stemmen, zeg!!).
En dan denk je dat het allemaal wel meevalt......:-):-):-). Maarrrr: het was wel gezellig!
Ook Peter en ik zijn een avondje uit eten gegaan en hebben een superheerlijk Indonesisch restaurant ontdekt! Jammie: ik ben dol op rendang en heb het, neeeee zelfs niet op de kookworkshop, niet eerder zo lekker geproefd......ik krijg alweer trek....zeker voor herhaling vatbaar!
Het laatste weekend van onze vakantie-visite zijn we naar klein Curacao geweest. We moesten om, schrijk niet, 5.45 uur bij Punda (centrum Willemstad) staan om te vertrekken op het enorme zeilschip "de Insulinde".
Na het inchecken bij captain Phil hadden we snel de beste plek aan boord gevonden. Op grote kussens bovendeks languit liggen voor een tukje. Na een half uurtje varen (en dus op je rug naar de sterren kijken) werd het onbijt geserveerd. Om de beurt lekkere broodjes met een sapje en een broodnodig bakkie koffie halen en daarmee rustig wakkerworden. Na een kleine 2 uur varen kwamen bij het (bijna) onbewoonde eiland aan. Per bootje werd je aan wal gebracht en kon de dag beginnen. We zijn eerst naar de (vervallen) vuurtoren en gestrande schepen gaan kijken. We gingen zo vroeg zodat het, vanwege de hitte, een gewonen wandeling zou zijn en geen survivaltocht...
Daarna konden we lekker een beetje in het zonnetje liggen, in de schaduw onder de parasol liggen, een beetje zwemmen en snorkelen.....Opeens hoorden we tijdens het snorkelen roepen dat er een schildpad zat en toen we die kant opzwommen zagen we er ook een paar: supercool zo'n "dude" die met je meedrijft! De tijd vliegt als je niets doet dus we werden al snel "getoeterd" voor de lunch. Met het bootje kon je weer aan boord gebracht worden maar van al dat nietsdoen word je moe en groei je dicht dus zwommen we naar het schip toe om aan boord te klimmen. Met een kippepootje, worstje, salades en wat broodjes en sausjes was het genieten geblazen van het uitzicht..... Daarna wilde Owen van de boegspriet afspringen. hij vroeg het keurig aan de Captain en het mocht.......dus Owen klom zonder vrees over de spriet en ....plons!!!!!...daar ging íe!!!
Superstoer van hem, hoor want natuurlijk wilde ik ook even stoer doen maar toen ik op die rand stond en zag hoe hoog het was moest ik wel even slikken....Owen bleef roepen"kom mam, is supercooohoool.." dus kon ik niet achterblijven. En het was gaaf! Ook Peter, Sanny en daarna Fleur waagden toen de sprong en vooral de kids konden er geen genoeg van krijgen. Liam kon helaas niet bij het touw om zich vast te houden om naar de punt te lopen maar is toen vanaf de boeg (superhoog!) gesprongen....Daarna zijn we weer aan wal gegaan om nog te genieten van het eiland, zee en de zon (en schaduw!). Het was al veel te snel weer tijd om te gaan maar de terugweg was ook weer erg genieten........
.....vooral toen we na een tijdje een groep dolfijnen spotten!!!! wauw: een groep dolfijnen die een stukje met de boot meezwommen. Wat een superdag: gezwommen met schildpadden en dolfijnen gezien, wat wil een mens nog meer??
Maaaarrr....na die heerlijke vakantie kwam er ook een dag dat de vakantievierders weer weggebracht moesten worden naar het vliegveld. Bah-bah en nog eens bah! want hoewel het lekker is om weer met z'n viertjes te zijn en het "gewone" leven inmiddels weer volop draait is het niet leuk om daar te staan. De kinderen hadden dikke tranen en als we daar staan willen we, ondanks we het hiet heel erg naar onze zin hebben, ook weer even mee terug naar Nederland. Maar ja: na veel knuffels en kusjes en een hoop gezwaai was het dan toch zover......Gelukkig moesten de jongens de volgende dag weer gewoon naar school en naar de zwemtraining zodat ze snel weer in hun ritme zaten. Had ik al gezegd dat ik nu 3x per week training geef? Ze vroegen me vorig seizoen en omdat ik nog steeds geen parttime baan heb leek het me wel leuk om aan de waterkant te staan. En het is leuk! Ik geef training aan de "Basis", kinderen vanaf een jaar of 6 die dus net beginnen.
Het is een gezellige zwemvereniging (www.sithoc.org) en we hebben het alledrie erg naar onze zin ;-) Nou, dit was de update voor nu: ik ben vast een heleboel vergeten maar jullie hebben in elk geval weer een idee van ons reilen en zeilen hier......ik ga proberen de blog weer wat meer bij te houden. Veel groetjes allemaal van ons allemaal!!! Enne....Peter mist z'n zusje nu al, hoor, gelukkig hebben we de (ruim 700!) foto's nog...haha...
