This is it.........

.....maar voor "onze jongens" is de film Sinterklaas en de verdwenen pakjesboot toch net iets leuker....haha....

Het was wel een raar idee: vorig jaar hebben we in de bioscoop in Naaldwijk de Sinterklaas-film gezien die zich een stukje op Curacao afspeelde......Toen vonden we het erg spannend om te zien (Curacao he: niet de film zelf, hoor...:-)) en nu zitten we gewoon in de bioscoop op Curacao naar een Nederlands gesproken film te kijken! Lekker met veel popcorn, cola en ijsthee en veel bekenden van school en...om toch een beetje in de Sint-kou-stemming te blijven hadden ze de airco op standje min 5 gezet dus met kippevel op onze armen (en weer niet van de spanning, he) hebben de kids genoten van de film. We zijn hier, ondanks het weer, toch al in de december-stemming aan het komen. Even ideeen opgedaan bij de plaatselijke kerstmarkt en....ze hebben genoeg om de porche straks om te toveren tot een kerst-sneeuwparadijs....

Wat is er de afgelopen weken nog meer gebeurd.....poe: even terug naar de vakantiegangers opa en oma.....Ze hebben, naast veel soorten zand en strand,

ook veel van het eiland gezien. Natuurlijk zijn we naar Boca Shete geweest en hebben we de welbekende vakantie-ganger-foto met de leguaan weer gemaakt:

Ook hebben we de vlindertuin bezocht en de struisvogelfarm. De grotten, het zwemmen met de dolfijnen, "het rondje Westpunt", happy hour op vrijdagavond bij Sea Aquarium Beach.....

.....en natuurlijk heerlijk uit eten met de voetjes in het zand....

Ook in onze trouwe jeep (en hij mag ook wel trouw zijn nu: hij was net gemaakt voor ruim 1800 gulden...slik..) pasten we best met 6 man: Owen en Liam lagen achterin helemaal relaxed op een paar kussens met een flesje water en een muziekje erbij...)

We hebben ook weer een nieuw heerlijk restaurant ontdekt: Tempo Doeloe en voor degenen die me een beetje kennen: tis inderdaad een Indonesisch Restaurant....jammie....een rijsttafel waar je eigenlijk nog een dag extra van had kunnen eten en een heel vriendelijke eigenaar, geen min 5 airco aan maar goed op de wind gebouwd en een heel relaxte en gezellige sfeer. We hebben er weer een stam-restaurantje bij!

Ook vierde Liam nog z'n kinderfeestje, een beetje laat maar ja..het blijft een kwestie van aanpassen, he...haha... Maar: het was het wachten waard want het was een superfeestje! Peter had een middagje vrij genomen en we reden met 2 auto's en 8 enthousiaste (m'n oren doen nog zeer...) naar de Sint Jorisbaai. Bij de ingang werden we opgewacht door een grote pick-up. De jongens mochten allemaal achterin de bak "jahoehoeoeoeoe..." en Peter en ik reden er met onze auto's achteraan. Dat was nog niet makkelijk: de wegen in Curacao zijn niet zo heel best (en dat is een groot understatement) maar in de wildernis is het echt van kuil tot kuil rijden. Elke keer wachtte de pick-up en als ik dan bijna genaderd was.........vvvroehoemmmmmmm....met gierende banden scheurden ze dan weer weg (en dan gierden de jongens het achterin weer uit natuurlijk :-)). Na een hoop heen en weer geschud en zonder lekke band kwamen we bij de hutten aan.

Na het eten van de broodjes knakworst en het piratenbier en het zingen en uitpakken van de kadootjes, begonnen ze met het maken van een knapzak. Drinken en snoepjes mee er werd een spannend verhaal verteld over...jaja....een verdwenen schat. Even kijken of er geen vijanden meer in de buurt zijn want dan konden we op weg....

Liam, als kapitein van deze middag, kreeg een schatkaart mee en mocht voorop om alle opdrachten te vervullen....

En we hebben ons best gedaan, hoor! Spullen zoeken en verzamelen, in bomen klimmen,

op de aanwijzingen blijven letten op de schatkaart en veel overleggen......

Uiteindelijk, na het lopen door de zee en een pittige klim (we weten nu hoe zwaar het leven als piraat echt is :-)), vonden ze de schat! Met z'n allen opgraven en naar beneden laten zakken "hierheeeeeen"..

De schat bestond niet alleen uit "goud en juwelen" ;-) maar ook uit wat te eten. En van zo'n lange tocht krijg je trek dus iedereen viel aan. Maarrrrr: misschien was het wel een valstrik want de tongen van "onze" piraten kregen opeens wel een heel vreemde kleur.....

En we moesten ook nog terug zien te komen naar de hut. Lopen was geen optie want nog een keer dat klimmen over de rotswand was een beetje teveel voor de piraten. Dus over het water dan maar......eerst moest er een vlot gemaakt worden. En, met hulp van allemaal, werd er een soort van drijvend (nou ja, dat hoopten we tenminste...) bouwwerk gemaakt.

Peter had, heel verstandig, z'n zwembroek thuis gelaten dus ik mocht mee met een surfplank om eventuele drenkelingen te kunnen oppikken. Met z'n allen duwden we het vlot in het water en ja: het bleef drijven!

Om de beurten mochten de jongens peddelen. Normaal staat er veel wind op het eiland maar juist vandaag, terwijl we wel wat wind in de rug konden gebruiken, was het bijna windstil. Met aanmoedigingen vanaf de surfplank gaven de piraten het niet op en gingen we op weg naar de hut.

Natuurlijk is het ook leuk om te enterrrreeeeennnn......en wat piraten het ruime sop laten kiezen....hahaha.... Na veel gezwem en gepeddel kwam er eindelijk "land-inzichtttttttt" en kwamen we vermoeid maar voldaan weer bij onze drank- en eethut aan.

Na een drankje, Owen rustte even uit met een echt piraten-biertje :-),

mocht kapitein Liam (z'n piraten hoed had zelfs de barre zeetocht overleefd) het grote vuur aansteken.

Toen was het tijd voor de marshmellows.....Iedereen zocht een grote stok en met wat touw werden de prikkers eraan vastgemaakt. De marshmellows boven het vuur houden en.....smikkelen maar!

Daarna mochten ze nog even uitrusten, zwemmen en rondrennen en hebben we ze, moe maar zeer voldaan, weer terug naar huis gebracht. 's Avonds in bed zei Liam dat het een "echt supercool feestje" was maar dat het enige "jammere" was dat z'n vrienden uit Nederland er niet bij konden zijn want dan was het een "nog meer super-desupercool feest" geweest....

Liam's kinderfeestje was niet het enig wat we nog hadden natuurlijk want ook Owen's 9e verjaardag viel nog net in opa's en oma's vakantie! 's Morgens ging gewoon om 6 uur de wekker en mocht Owen met z'n traktaties naar school.

Toen hij thuiskwam stond er een tafel vol met kadootjes uit Nederland klaar!

Bedankt allemaal voor het meegeven en opsturen! Na het eten van, jawel: cheesecake (jammie!), begon hij aan de kaarten en de kado's. Eindelijk kreeg hij z'n lang gewensde ripstick (waveboard)....

Liam had van z'n eigen geld een struisvogel ei gekocht voor Owen (heel stiekum en hij was er vooral trots op dat Owen dat niet had gezien en dat hij niets had verraden ;-))

Alle kadootjes en kaarten werden enthousiast uitgepakt! Zelfs Ado werd niet vergeten..haha..

Na het uitpakken van de kadootjes en de buurtjes-visite lopend op weg naar huis waren gegaan, gingen we nog verder feest-vieren op het strand. Raar hoor: Owen's verjaardag vieren op een warm strand....We hebben daar nog lekker een hapje gegeten en toen zat z'n verjaardag er alweer op. Owen had een heel leuke dag gehad ("het was heel anders als in Nederland maar ik vond het ook superleuk!"). De volgende dag was het feest echt over want er moest weer afscheid worden genomen op Hato. Het werd voor de kids (en oma :-( (weer een tranendal maar ze hebben wel genoten van de afgelopen 3 weken en dat hebben we maar vaak herhaald aan de kids......)

Ondertussen gaat het leventje op het eiland ook "gewoon" z'n gang. Op school gaat het goed (dat denken we tenminste: de eerste 10 minuten gesprekken hebben we eind deze maand)

De schoolfoto's van dit jaar wil ik jullie ook niet onthouden haha...

Nog eentje dan :-)

Peter's werk bevalt ook steeds beter nu alles op orde is en ik vermaak me ook nog prima met het taxirijden en training geven. Ik mag ook een cursus tot sportleider gaan doen dus daar heb ik ook erg zin in. De volgende visitie is ook in aftel-aantocht (joehoeoeoeoe!!!) dus kortom: Life is good on the island! Ayo van Owen en Liam (en de rest)

en van ons!!