Bon Bini Sint Nicolaas....bon biniiiiiii.....

En dan wordt het voor ons de eerste keer het "Sint-feest" vieren in de Tropen......vreemd, hoor! Natuurlijk was het op de school van de kids ook een feest en zou de Sint misschien ook nog wel langskomen...Liam zei 's morgens nog dat hij nu een keer hoopte "dat de echte Sint langskwam en niet, net als ieder jaar op school, zo'n hulp-Sint...". Ik hoopte alleen maar dat het niet een witgeschminkte Antiliaan zou zijn....haha.....De ouders mochten blijven kijken als ze het leuk vonden ("tuuuurlijk!") dus om 7.15 uur waren we vol spanning al op school. De kinderen gingen eerst allemaal naar hun eigen klas en daarna kwamen ze twee-aan-twee enthousiast het schoolplein op. Liam had alleen zijn Sint-mijter op en Sint-shirt (het was veeeel te warm voor z'n hele pak)

en Owen wilde nog best een pietenmuts op:

Daarna werden er Sinterklaasliedjes gezongen en meegedanst. Owen wachtte het rustig af met z'n vrienden Kai en Jethro.

En toen, we begonnen net met "Sinterklaasje kom maar binnen met je knecht..." (toevallig, he :-)) kwam de Goedheiligman samen met z'n Pieten in een jeep het schoolplein op gereden....

Alle kinderen (en ook wat ouders die alles goed wilden zien) stormden naar voren 

om goed te horen wat de Sint dit jaar weer allemaal had meegemaakt.....En dat was nogal wat: gelukkig hadden de kinderen iedere dag in hun klas het Sinterklaasjournaal gevolgd dus waren ze al een beetje op de hoogte.

Na nog wat liedjes en verhalen en kruid- en pepernoten was het tijd voor de ouders om op te stappen. De Sint is natuurlijk nog alle klassen rondgegaan en had voor ieder kind een kadootje meegenomen. Heel leuk om een keer een Sintfeest op school mee te maken zonder te weten hoe of wat maar ik moet zeggen: op de Immanuelschool vond ik het toch veeeel leuker (of ben ik bevooroordeeld? ;-))

Natuurlijk was het chillen-op-de-antillen Sintfeest nog niet voorbij want 5 december vierden we het feest nog even rustig over. We begonnen daarom 's morgens heerlijk op het strand van Daaibooi. Jaja, op 5 december op het strand doorbrengen....in je bikini: wie had dat ooit gedacht?

Genietend van het uitzicht, beetje zwemmen, snorkelen, Sint en Piet spotten...

Daarna naar huis om nog meer kruidnootjes te bakken....

....en Boeffie kwam nog even langs om het bord af te likken (scheelt weer afwas: we hebben hier namelijk, schrik niet, geen afwasmachine!!).

Boeffie komt iedere dag langs om de kruimels op te eten. Gelukkig lust hij alles en nu ik dit tik loopt hij onder de tafel op zoek naar een hapje.....jammie....Na het bakken en opeten was de middag zo om en hebben we lekker pannekoeken (in de vorm van de zak van de pieten) gegeten.

En toen was het alweer donker en hoorden we een heeeeele harde bons op de deur!! Owen en Liam stormden naar de deur en Liam riep dat hij een Piet op een quad zag wegrijden...en.....er stond een grote zak met kadootjes!

Met een beetje moeite werd hij naar binnen gesleept en joehoeoeoeoe: hij heeft ons huis hier gevonden!!

De jongens werden weer flink verwend en kleine wensen kwamen uit:

Ook Ado en Harry werden niet vergeten door de Sint en zij waren erg blij met hun coole shirts met Curacao op de achterkant.

Na het uitpakken van alle kadootjes en het drinken van de koude chocomelk zat de avond er op en hebben we lekker nog tot laat buiten gezeten. Onze eerste Sint-ervaring op het eiland: het was echt heel raar maar wel heel leuk om mee te maken! Op naar de kerstdagen in de zon! Maar eerst hebben we vandaag nog een dagje vrij (op 15 december): Koninkrijksdag. Jullie weten wel: een dag om met z'n allen te vieren dat we een Koninkrijk zijn! Ik neem aan dat jullie vandaag ook allemaal uitgebreid gevierd hebben? haha.... Peter heeft er zelfs een dagje voor vrij. Nou ja: vrij.....we hebben een familiedagje met z'n werk: een dagje met de boot naar Klein Curacao. Wij zijn er met Sanny en Fleur al heengeweest maar dit keer gingen we niet met een zeilboot maar met een grote catamaran. We kregen allemaal een tas met strandhanddoek, zonnebrandcreme en de kids ook nog een strandtennis-set en een schep-emmerset. Ook waren we allevier in tenue: een rood poloshirt met IFCE-logo en dat voor mij in een XXL, vond ik he-le-maal niet erg, hoor, zo'n mooie strandjurk :-):-). Om 7 uur moesten we al bij de Boathouse klaarstaan en dat is voor ons toch zo'n 40 minuten rijden dus geen uitslaap-vrijedag (alsof we dat ooit hebben met die kinderen van ons). De catamaran lag al op ons te wachten en omdat iedereen hetzelfde shirt (ik was de enige met een jurk...haha..) aanhad was het niet moeilijk te zien wie de boot op mochten. Het was misschien niet de handigste kleur voor de crew want zij waren te herkennen aan ....jawel...hun rode shirts..haha...

Na een heerlijk ontbijtje aan boord en een wakker-worden-bakkie koffie kon de pret beginnen.....dacht ik...Toevallig stond ik aan de achterkant van de boot en kwam er iemand gezellig naast me over de reling heenhangen......De boot ging flink tekeer en het duurde dan ook niet lang of ik was ook de vissen flink aan het voeren......bleeeeh......ik bleef maar gaan.....en dan duurt twee-en-eenhalf uur erg lang, hoor!! Op een gegeven moment dacht ik "ik laat me gewoon het water inglijden, dan laat ik me meeslepen door de boot....alles beter dan ....buuurpppp....dit..". Gelukkig hadden Peter en de kinderen nergens last van "gaat het een beetje? " Buuurrrppp.........best wel ;-)....Afijn: de kapitein kwam af en toe kijken of z'n boot een beetje schoon bleef en om opbeurend te zeggen hoelang het nog was (en hij begon bij "nog een uurtje..") ....buuurrrppp.....Eindelijk was het (ei)land in zicht en mochten de stuk of 10 vissenvoerders als eerste de boot af. Normaal (ik heb ooit eens gevlogen in een klein vliegtuigje boven de Grand Canyon met hetzelfde gevoel en handelingen :-)) is het snel over als je vaste grond onder de voeten voelt maar nu heb ik er nog een uurtje of 2 last van gehad en bleef maar misselijk. Dus ik zat onder de parasol terwijl de rest lekker aan het snorkelen, wandelen, zwemmen of voetballen was. Tussen de middag gingen we weer aan boord voor de BBQ. Het zag er geweldig uit en ik had enoooorme trek maar toen ik met een voet op de boot stond kwam het gevoel direct weer terug. De zee was ook wel erg ruw: je kon niet "los" blijven staan om je eten te pakken. Ik heb ongeveer 5 minuutjes volgehouden en ben toen overboord gesprongen en terug naar het strand gezwommen waar ik het gevoel gelukkig snel kwijt was. Peter en de jongens hebben heerlijk gegeten en gedronken en zij hadden nergens last van, gelukkig. Daarna konden we nog een paar uurtjes genieten van het eiland (met een knoop in m'n maag als ik naar de catamaran keek "ik moet ook nog terug" ). De tijd vloog voorbij, het was een leuke kennismaking met Peet's collega's (zien ze je ook eens van een ander kant :-)) en voor we het wisten moesten we de boot weer op. De kapitein bleef zeggen dat de terugweg heel anders was (iets met meegaan met de golven en alles ging dan "smooth, no worries..") maar voor de zekerheid heb ik meteen een plekje vooraan op de netten gezocht en ben plat gaan liggen met m'n ogen dicht. Na een uurtje varen keek ik eens op en de kapitein had gelijk: ik had nergens last van. Pffieuw...ik had wel zo'n honger dat ik me zelfs aan een stukje meloen heb gewaagd......en het ging goed. Voor de zekerheid wel direct weer plat gaan liggen daarna natuurlijk....je moet het niet overdrijven...Het laatste half uur was he-le-maal geweldig: er zwom een groep dolfijnen onder de boot mee! Het waren er wel een stuk of 30 en omdat je op zo'n catamaran vooraan op die netten ligt (ik in elk geval wel :-)) kon je ze heel goed zien. Echt supercool en ze bleven wel een kwartier ofzo meezwemmen! Kortom: toch nog een mooi einde aan deze Koninkrijksdag. Mijn gezicht is wel flink verbrand (ik durfde niet op te staan om zwalkend de zonnebrand te pakken) maar we hebben net een lekkere (en dat zeg ik niet vaak) maaltijd gegeten bij de Mac. Dus nog een tip: eet bij de Mac als je enoooorme trek hebt: dan smaakt het wel goed! wahahaha.....Nou, nog een nachtje slapen en dan komen eindelijk de van Marisjes!! We hebben er zin in! Ayo!! Mocht ik jullie niet meer spreken: heeeele fijne kerstdagen (bon pasku) en een supergoed 2010! Ayoooooho-ho-ho!!

Vol verwachting klopt ons hart......

....komt de stoomboot ook naar Curacao??? Vorig weekend was het eindelijk zover: de Sint zou met z'n Pieten eindelijk ook op ons eiland aankomen. De verwachtte aankomsttijd was om 9 uur dus wij stonden als echte "makamba's" al ruim op tijd voor half 9 langs de kade te wachten. Maarrrr.......de boot uit Nederland was al aangekomen........huh??? De "this is Curacao, hoor" tijd klopte niet: de Sint had waarschijnlijk de wind in de zeilen...haha... Nou ja: de pret was er niet minder om want in de verte zagen we de Sint met z'n Pieten langzaam dichterbij komen.

Door de meer ervaren ouders die de intocht op Curacao al eerder hadden meegemaakt waren we "gewaarschuwd" dat de hulp-Sint er ietsiepietsie anders uitziet dan dat wij gewend zijn. Het is namelijk een donkere Sint die witgeschminkt is :-). Wij besloten daarom om op de pondjesbrug te gaan staan en alles van een afstandje te volgen. Gek hoor: sta je daar in korte broek met Pietenmuts (pak was te warm..de kinderen dan, he...) te luisteren naar Papiaments-talige Sint-liedjes....waarvan er eentje nu nog door mijn hoofd spookt (jeweetwel: zoiets als de poppendans (tettedetetede...tetetedeeeeeh...) bij de Efteling of `iiiiiit's a small world` in Disneyland). Hij ging als volgt: "Bon bini Sint Nicolaas, bon bini Sint Nicolaas.......bon bini, bon bini, bon biniiiiiiii..." en dan een keer of 20 achter elkaar op een mooi eentonig toontje ;-).

De week ervoor zaten we om 7 uur 's morgens voor de buis om "live" de intocht in Nederland mee te maken en dat was toch wel een heel andere sfeer. Het is hier wel leuk om een keer mee te maken en te zien hoe alle kinderen enthousiast zijn en ook hard meezingen. De Sint schijnt op Curacao wel de kinderen een stuk strenger toe te spreken dat wij in Nederland gewend zijn. Ik hoorde van een moeder op haar werk dat de Sint echt allerlei "stoute" dingen noemde van zo'n kind en dat er meerdere kinderen in tranen waren uitgebarsten....Ook wordt er meer gedreigd met "mee-in-de-zak"enzo. Die moeder vertelde dat de Nederlanders met samengeknepen billen zaten te kijken en luisteren. Weer een cultuurverschil ontdekt tussen ons en de Antilianen. Het is volgens mij een beetje zoals bij ons veeeeel jaren geleden Sinterklaas gevierd werd. Maar goed: toen we thuiskwamen hebben we een cd met Sint-liedjes aangezet, een zak kruidnootjes opengetrokken, koude chocolade melk gedronken (voor warme was het echt te warm) en hebben we de porche versiert (in de hoop dat de Pieten hun schoentje niet zou overslaan....).

En....het hielp! Hun schoen was de volgende dag gevuld en toen we een paar avonden later buiten zaten te eten hoorden we opeens een hoop kabaal! Er stond een grote groep Pieten voor het hek!

Beetje aarzelend liepen de jongens erop af maar al snel was het ijs gebroken en maakten ze een praatje bij het hek.

De Pieten hadden de slingers op de porche gezien en vonden het er allemaal gezellig uitzien.

Toen de zak openging en er maar 1 Piet vroeg of ze lief waren geweest of dat ze in de zak meemoesten ("nee hoor: we zijn hier net...") en er zuurtjes en andere snoepjes te voorschijn kwamen vroegen de Pieten zelfs om een groepsfoto:

Liam merkte ook nog op "handig voor de Pieten hier, he, ze hoeven zich hier niet te schminken..." haha.....en hij is nog niet op de hoogte van "het geheim van Sinterklaas", hoor.

Bij Owen leek het ook nog een jaartje te duren maar van de week kwam hij thuis en vroeg het een en ander. Nu weet hij "het geheim" wel maar doet natuurlijk vol overgave nog mee.....Ik zal er niet teveel over uitweiden want ik weet dat er veel vriendjes meelezen maar het is weer een leuke nieuwe fase. Hij zei ook nog dat hij het Sinterklaasjournaal erg leuk vond en dat wel wilde blijven kijken. Ik heb hem gerustgesteld want zelfs ik vind het nog leuk om te zien. :-) Zij kijken iedere dag op school en ik "moet" het natuurlijk volgen (om me niet te verspreken maar eigenlijk vooral omdat ik het nog zo leuk vind) op uitzending gemist. We ontvangen trouwens nog steeds Nederland 1,2 en 3 maar vanwege het tijdsverschil kijken we er niet veel naar. Het enige waar het wel handig voor is, is voor "De Wereld Draait Door". Dat wordt de hele nacht herhaald en kijken wij vaak dus rond 8 uur (plaatselijketijd :-)) als de kinderen op bed liggen. Ook ontvangen we BVN en daar komen dus de "beste" programma's van Ned 1,2 en 3 en Belgie. Nou ja, beste?? Er komen dus ook programma's zoals "Tussen Kunst en Kitsch" enzo voorbij.....Maar ook "Boer zoekt vrouw" en alhoewel ik al op de telegraaf.nl heb gelezen dat alle boeren `aan de vrouw` zijn ga ik er aanstaande donderdag gewoon uitgebreid voor zitten, hoor....haha....We hoeven sowieso geen Nederlands programma meer te missen want op uitzending gemist staan tegenwoordig van alle omroepen alle programma´s. Onze internetverbinding is alleen niet zo geweldig zodat we eerst alleen alles in een soort van diashow konden zien. Gelukkig staat de techniek voor niets en heeft Peter verschillende programaatjes gedownload waarmee hij via de uitzending gemist site de programma´s die we willen zien kan downloaden en dan opnemen. Dus we volgen nu Expeditie Robinson (wie volgt het ook.... spannend he....). Voor de rest kijken we een stuk minder tv dan in Nederland en missen het ook niet. We zitten hier ´s avonds natuurlijk vaak heerlijk buiten en hebben dan geen zin in een avondje "buizen".
Wat hadden we nog meer de afgelopen maand? Een paar weekenden geleden liep het eiland helemaal vol met zowel wielrenners als zeilers. Zowel de Amstel Gold race als de Heineken Regatta organisatie leek het gezellig om de evenementen tegelijk te organiseren. Dus het werd druk op het eiland. Op zaterdag kozen we voor de wielrenners. Zij reden vlak langs ons huis en maakten daar een soort van lus zodat ze na een uurtje nog een keer langs zouden komen. We zochten een goed plekje en ik kreeg een soort "Ronde van Wateringen" gevoel erbij.....Gezellig met een drankje kletsen met de mensen langs de kant.....tot de groep....zjoefffff...voorbij raast. En niet zomaar een groep: zelfs de gele-trui-winaar Contador zoefte voorbij!

Na die groep kwam er een hele tijd.....niets......en daarna kwamen de amateurs. Wij bleven natuurlijk hard aanmoedigen want het blijft natuurlijk knap om met een temperatuur van een graad of 35 zo hard te fietsen. Nadat we de laatste toegebruld hadden (hij had wel wat aanmoediging nodig want zelfs de bezemwagen was al 10 minuutjes voorbij :-)) namen we nog een hapje en drankje en vonden de jongens een goede plek om uit te rusten.

Na een klein uurtje hoorden we via de autoradio dat de groep er weer aankwam. Zelfs Michael Boogerd zat toen nog bij de kopgroep (jaja: deja vu van de Ronde van Wateringen...) dus namen onze plekken weer in.

En toen: knipper-knipper...hup........waren ze -zjoef- weer voorbij....

Uiteindelijk heeft Contador (uiteraard) de Gold Race gewonnen. Na deze vermoeiende zaterdag zijn we die zondag bij de Heineken Regatta gaan kijken. Dat was ook gezellig: zon, water, muziek, spelletjes voor de kinderen, lekkere hapjes en boten, veel boten.....

Van de wedstrijden zelf hebben we niet veel meegekregen want er waren veel boten en die gingen links en rechts om de boeien heen. De regels werden ons niet helemaal duidelijk maar dat was ook niet belangrijk: alleen al naar al die mooie boten kijken was de moeite waard.

Voor Liam duurde het uiteindelijk een beetje te lang "nog meer boten, ik heb ze nu wel gezien, hoor" want hij ligt liever zelf in het water. Hij zwemt nu 3x per week mee en mocht daarom ook het weekend erna z'n allereerste wedstrijd zwemmen. Hij vond het helemaal geweldig en was helemaal trots dat hij mee mocht doen. Na het inzwemmen was hij wel een beetje zenuwachtig en bij de start bleef hij maar aan z'n zwembril plukken ;-).

Hij deed het hartstikke goed. Hij werd 2e van zijn serie en was erg teleurgesteld dat hij geen medaille kreeg. Z'n coach (jeweetwel..) probeerde uit te leggen dat er meer kinderen in andere series meezwommen en dat hij met de jongens onder de 10 meezwom enz...maar dat ging er bij hem niet in...haha....

Pas nadat hij hoorde dat hij "maar 4 seconden" langzamer dan Owen had gezwommen, kon er weer een glimlach af....hihi...

Hij vroeg direct na de wedstrijd wanneer hij weer mee mocht doen. Morgen eerst maar weer een (Pieten-)training :-). Goh en wat doen we hier nog meer? We leven vooral van weekend naar weekend (en proberen doordeweeks ook nog te genieten...) omdat ieder weekend een beetje aanvoelt als een mini vakantie. Het weer is en blijft natuurlijk heerlijk en voor degenen die het ons gevraagd hebben: het is inderdaad altijd warm. Momenteel is de regentijd bezig maar we merken er eigenlijk niets van. Het schijnt dat vorig jaar er vanaf oktober heel veel regen is gevallen maar dit jaar moet het nog beginnen. Het is ook heel lang erg heet geweest en pas sinds afgelopen week is het weer een beetje aangenaam warm ( rond de 30 graden) en voelt het nu lekker aan. We hopen dat de regen nog even op zich laat wachten want 16 december komen de van Marisjes hier vakantie/verjaardag/kerst vieren! Naast het genieten werkt Peter natuurlijk ook nog en hij heeft hij goed naar z´n zin. Het heeft even geduurd maar alles staat nu op de rit en dat werkt een stuk makkelijker. Het cultuur en werktempo-verschil blijft af en toe best lastig maar toch ook best een leuke ervaring. Ook is het pand eindelijk klaar na een verbouwing dus heeft hij z´n eigen kamer weer terug met een niet vervelend uitzicht, toch?

Ook hadden we kaartjes voor Najib weten te bemachtigen! Het was nog lastig om een oppas te regelen want het optreden was uitverkocht en iedereen die we vroegen ging zelf naar Najib. We hoorden later ook dat er 1250 kaartjes waren verkocht, vandaar....Gelukkig lukte het op het laatste moment toch nog en gingen we op weg naar Mambo Beach. Ruim op tijd stonden we met een drankje te wachten totdat Najib begon. We hadden geleerd van de Sint aankomst en wilden het begin niet missen. Maarrrrrr.....natuuuuuurlijk begon het ruim anderhalf uur later.....En ondanks we, op wat kleine eilandgrappen na, geen nieuw materiaal hoorden (het was ook the best of) was het de moeite waard.

Hij blijft gewoon erg leuk en..............kaahaaaaal!!! haha....

Uiteindelijk lagen we om 2 uur op bed. Gelukkig vond de oppas het geen probleem en zat ze nog rustig televisie te kijken (dat is dan weer handig met al die Amerikaanse zenders). Ze wilde nog best een keertje komen oppassen dus we kunnen weer vaker samen op stap. Naast de Sintspullen in de winkels is het eiland vooral kerst-minded. Overal zijn kerstshows en is er vooral veel bling-bling....heel veel bling-bling :-). Natuurlijk konden wij ook niet achterblijven en hebben de kerstmarkt bij Hokos Kokos bezocht. Lachen joh: veel kraampjes met van alles en nog wat en dan met gluhwein en warme chocomelk met slagroom! Erg aparte ervaring, hoor!

En dan ben ik alweer aangeland bij afgelopen weekend. Dat was het weekend van Owen´s kinderfeestje. Jaja, erg laat maar dat is een kwestie van aanpassen ;-)(en je feestje verzetten omdat de Sint aankomt en hij dat niet wil verzetten...). Hij wilde een feestje met heel z´n klas dus hebben we de verkeerstuin afgehuurd. Dat is een on-Curacao´s parkje waar er dus asfalt ligt zonder gaten (we waren een beetje vergeten hoe dat er uitziet) met stoplichten en verkeersborden en een echt tankstation.

Bij de buren hadden we extra koelboxen geleend, veel drinken, chips, snoepjes en ijs ingeslagen en om 10 uur druppelde iedereen binnen.

En gezellig dat het was! Er werd gefietst (dat vinden ze allemaal erg leuk want er zijn niet veel plekken op Curacao waar je veilig kunt fietsen), geskateboard, geripstickt (is dus een wave board), geskated en gestept....kortom: alles waar wielen onder zitten werd gebruikt. Met rode hoofden van de hitte kwamen ze soms even bijtanken.

Om de vaart erin te houden moest de fiets natuurlijk ook af en toe worden bijgetankt.....

Soms leek het park bijna leeg

en vermaakten ze zich met achter elkaar aanrennen, jongens-meisjes pakkertje of iets met de boeven en politie.....

Ondertussen zaten Peter en ik heerlijk relaxt mt een drankje in de schaduw. De pleisters hoefden gelukkig de tas niet uit en we hebben nog nooit zo´n relaxt feestje gehad......heerlijk!

Het enige wat we hoefden te doen was aan het einde de volle vuilniszakken in de bakken gooien maar daar werden we ook niet moe van :-). Ze hadden het allemaal enorm naar hun zin gehad en Owen straalde helemaal. Vandaag weer want hij heeft vanmiddag van z´n gekregen geld een heel cool lego Starwars Schip met Meester Yoda (!!!!), een echte Clone Trooper, 2 Battle Droids en 3 Super Battle Droids gekocht (zegt mij ook allemaal niets, hoor haha) maar hij is er erg blij mee!
Nou, de maandag zit er weer op dus we gaan op naar het pakjesavond-weekend! Afgelopen weekend eindigde voor de mannen ook goed........binnen was het te warm......

..............dus hebben ze buiten op een heeeeel klein tv-tje Barca `live` kunnen volgen.....en ze wonnen met 1-0!!!

Met zo´n goed begin van de week kan het niet meer misgaan! Ook een Bon Siman voor jullie allemaal!Hoor wie klopt daar kinderen........Daar wordt aan de deur geklopt......Zie de maan schijnt door de bomen...lalalala.....we hebben er zin in! Ayo!

This is it.........

.....maar voor "onze jongens" is de film Sinterklaas en de verdwenen pakjesboot toch net iets leuker....haha....

Het was wel een raar idee: vorig jaar hebben we in de bioscoop in Naaldwijk de Sinterklaas-film gezien die zich een stukje op Curacao afspeelde......Toen vonden we het erg spannend om te zien (Curacao he: niet de film zelf, hoor...:-)) en nu zitten we gewoon in de bioscoop op Curacao naar een Nederlands gesproken film te kijken! Lekker met veel popcorn, cola en ijsthee en veel bekenden van school en...om toch een beetje in de Sint-kou-stemming te blijven hadden ze de airco op standje min 5 gezet dus met kippevel op onze armen (en weer niet van de spanning, he) hebben de kids genoten van de film. We zijn hier, ondanks het weer, toch al in de december-stemming aan het komen. Even ideeen opgedaan bij de plaatselijke kerstmarkt en....ze hebben genoeg om de porche straks om te toveren tot een kerst-sneeuwparadijs....

Wat is er de afgelopen weken nog meer gebeurd.....poe: even terug naar de vakantiegangers opa en oma.....Ze hebben, naast veel soorten zand en strand,

ook veel van het eiland gezien. Natuurlijk zijn we naar Boca Shete geweest en hebben we de welbekende vakantie-ganger-foto met de leguaan weer gemaakt:

Ook hebben we de vlindertuin bezocht en de struisvogelfarm. De grotten, het zwemmen met de dolfijnen, "het rondje Westpunt", happy hour op vrijdagavond bij Sea Aquarium Beach.....

.....en natuurlijk heerlijk uit eten met de voetjes in het zand....

Ook in onze trouwe jeep (en hij mag ook wel trouw zijn nu: hij was net gemaakt voor ruim 1800 gulden...slik..) pasten we best met 6 man: Owen en Liam lagen achterin helemaal relaxed op een paar kussens met een flesje water en een muziekje erbij...)

We hebben ook weer een nieuw heerlijk restaurant ontdekt: Tempo Doeloe en voor degenen die me een beetje kennen: tis inderdaad een Indonesisch Restaurant....jammie....een rijsttafel waar je eigenlijk nog een dag extra van had kunnen eten en een heel vriendelijke eigenaar, geen min 5 airco aan maar goed op de wind gebouwd en een heel relaxte en gezellige sfeer. We hebben er weer een stam-restaurantje bij!

Ook vierde Liam nog z'n kinderfeestje, een beetje laat maar ja..het blijft een kwestie van aanpassen, he...haha... Maar: het was het wachten waard want het was een superfeestje! Peter had een middagje vrij genomen en we reden met 2 auto's en 8 enthousiaste (m'n oren doen nog zeer...) naar de Sint Jorisbaai. Bij de ingang werden we opgewacht door een grote pick-up. De jongens mochten allemaal achterin de bak "jahoehoeoeoeoe..." en Peter en ik reden er met onze auto's achteraan. Dat was nog niet makkelijk: de wegen in Curacao zijn niet zo heel best (en dat is een groot understatement) maar in de wildernis is het echt van kuil tot kuil rijden. Elke keer wachtte de pick-up en als ik dan bijna genaderd was.........vvvroehoemmmmmmm....met gierende banden scheurden ze dan weer weg (en dan gierden de jongens het achterin weer uit natuurlijk :-)). Na een hoop heen en weer geschud en zonder lekke band kwamen we bij de hutten aan.

Na het eten van de broodjes knakworst en het piratenbier en het zingen en uitpakken van de kadootjes, begonnen ze met het maken van een knapzak. Drinken en snoepjes mee er werd een spannend verhaal verteld over...jaja....een verdwenen schat. Even kijken of er geen vijanden meer in de buurt zijn want dan konden we op weg....

Liam, als kapitein van deze middag, kreeg een schatkaart mee en mocht voorop om alle opdrachten te vervullen....

En we hebben ons best gedaan, hoor! Spullen zoeken en verzamelen, in bomen klimmen,

op de aanwijzingen blijven letten op de schatkaart en veel overleggen......

Uiteindelijk, na het lopen door de zee en een pittige klim (we weten nu hoe zwaar het leven als piraat echt is :-)), vonden ze de schat! Met z'n allen opgraven en naar beneden laten zakken "hierheeeeeen"..

De schat bestond niet alleen uit "goud en juwelen" ;-) maar ook uit wat te eten. En van zo'n lange tocht krijg je trek dus iedereen viel aan. Maarrrrr: misschien was het wel een valstrik want de tongen van "onze" piraten kregen opeens wel een heel vreemde kleur.....

En we moesten ook nog terug zien te komen naar de hut. Lopen was geen optie want nog een keer dat klimmen over de rotswand was een beetje teveel voor de piraten. Dus over het water dan maar......eerst moest er een vlot gemaakt worden. En, met hulp van allemaal, werd er een soort van drijvend (nou ja, dat hoopten we tenminste...) bouwwerk gemaakt.

Peter had, heel verstandig, z'n zwembroek thuis gelaten dus ik mocht mee met een surfplank om eventuele drenkelingen te kunnen oppikken. Met z'n allen duwden we het vlot in het water en ja: het bleef drijven!

Om de beurten mochten de jongens peddelen. Normaal staat er veel wind op het eiland maar juist vandaag, terwijl we wel wat wind in de rug konden gebruiken, was het bijna windstil. Met aanmoedigingen vanaf de surfplank gaven de piraten het niet op en gingen we op weg naar de hut.

Natuurlijk is het ook leuk om te enterrrreeeeennnn......en wat piraten het ruime sop laten kiezen....hahaha.... Na veel gezwem en gepeddel kwam er eindelijk "land-inzichtttttttt" en kwamen we vermoeid maar voldaan weer bij onze drank- en eethut aan.

Na een drankje, Owen rustte even uit met een echt piraten-biertje :-),

mocht kapitein Liam (z'n piraten hoed had zelfs de barre zeetocht overleefd) het grote vuur aansteken.

Toen was het tijd voor de marshmellows.....Iedereen zocht een grote stok en met wat touw werden de prikkers eraan vastgemaakt. De marshmellows boven het vuur houden en.....smikkelen maar!

Daarna mochten ze nog even uitrusten, zwemmen en rondrennen en hebben we ze, moe maar zeer voldaan, weer terug naar huis gebracht. 's Avonds in bed zei Liam dat het een "echt supercool feestje" was maar dat het enige "jammere" was dat z'n vrienden uit Nederland er niet bij konden zijn want dan was het een "nog meer super-desupercool feest" geweest....

Liam's kinderfeestje was niet het enig wat we nog hadden natuurlijk want ook Owen's 9e verjaardag viel nog net in opa's en oma's vakantie! 's Morgens ging gewoon om 6 uur de wekker en mocht Owen met z'n traktaties naar school.

Toen hij thuiskwam stond er een tafel vol met kadootjes uit Nederland klaar!

Bedankt allemaal voor het meegeven en opsturen! Na het eten van, jawel: cheesecake (jammie!), begon hij aan de kaarten en de kado's. Eindelijk kreeg hij z'n lang gewensde ripstick (waveboard)....

Liam had van z'n eigen geld een struisvogel ei gekocht voor Owen (heel stiekum en hij was er vooral trots op dat Owen dat niet had gezien en dat hij niets had verraden ;-))

Alle kadootjes en kaarten werden enthousiast uitgepakt! Zelfs Ado werd niet vergeten..haha..

Na het uitpakken van de kadootjes en de buurtjes-visite lopend op weg naar huis waren gegaan, gingen we nog verder feest-vieren op het strand. Raar hoor: Owen's verjaardag vieren op een warm strand....We hebben daar nog lekker een hapje gegeten en toen zat z'n verjaardag er alweer op. Owen had een heel leuke dag gehad ("het was heel anders als in Nederland maar ik vond het ook superleuk!"). De volgende dag was het feest echt over want er moest weer afscheid worden genomen op Hato. Het werd voor de kids (en oma :-( (weer een tranendal maar ze hebben wel genoten van de afgelopen 3 weken en dat hebben we maar vaak herhaald aan de kids......)

Ondertussen gaat het leventje op het eiland ook "gewoon" z'n gang. Op school gaat het goed (dat denken we tenminste: de eerste 10 minuten gesprekken hebben we eind deze maand)

De schoolfoto's van dit jaar wil ik jullie ook niet onthouden haha...

Nog eentje dan :-)

Peter's werk bevalt ook steeds beter nu alles op orde is en ik vermaak me ook nog prima met het taxirijden en training geven. Ik mag ook een cursus tot sportleider gaan doen dus daar heb ik ook erg zin in. De volgende visitie is ook in aftel-aantocht (joehoeoeoeoe!!!) dus kortom: Life is good on the island! Ayo van Owen en Liam (en de rest)

en van ons!!