en Owen wilde nog best een pietenmuts op:
Daarna werden er Sinterklaasliedjes gezongen en meegedanst. Owen wachtte het rustig af met z'n vrienden Kai en Jethro.
En toen, we begonnen net met "Sinterklaasje kom maar binnen met je knecht..." (toevallig, he :-)) kwam de Goedheiligman samen met z'n Pieten in een jeep het schoolplein op gereden....
Alle kinderen (en ook wat ouders die alles goed wilden zien) stormden naar voren
om goed te horen wat de Sint dit jaar weer allemaal had meegemaakt.....En dat was nogal wat: gelukkig hadden de kinderen iedere dag in hun klas het Sinterklaasjournaal gevolgd dus waren ze al een beetje op de hoogte.
Na nog wat liedjes en verhalen en kruid- en pepernoten was het tijd voor de ouders om op te stappen. De Sint is natuurlijk nog alle klassen rondgegaan en had voor ieder kind een kadootje meegenomen. Heel leuk om een keer een Sintfeest op school mee te maken zonder te weten hoe of wat maar ik moet zeggen: op de Immanuelschool vond ik het toch veeeel leuker (of ben ik bevooroordeeld? ;-))
Natuurlijk was het chillen-op-de-antillen Sintfeest nog niet voorbij want 5 december vierden we het feest nog even rustig over. We begonnen daarom 's morgens heerlijk op het strand van Daaibooi. Jaja, op 5 december op het strand doorbrengen....in je bikini: wie had dat ooit gedacht?
Genietend van het uitzicht, beetje zwemmen, snorkelen, Sint en Piet spotten...
Daarna naar huis om nog meer kruidnootjes te bakken....
....en Boeffie kwam nog even langs om het bord af te likken (scheelt weer afwas: we hebben hier namelijk, schrik niet, geen afwasmachine!!).
Boeffie komt iedere dag langs om de kruimels op te eten. Gelukkig lust hij alles en nu ik dit tik loopt hij onder de tafel op zoek naar een hapje.....jammie....Na het bakken en opeten was de middag zo om en hebben we lekker pannekoeken (in de vorm van de zak van de pieten) gegeten.
En toen was het alweer donker en hoorden we een heeeeele harde bons op de deur!! Owen en Liam stormden naar de deur en Liam riep dat hij een Piet op een quad zag wegrijden...en.....er stond een grote zak met kadootjes!
Met een beetje moeite werd hij naar binnen gesleept en joehoeoeoeoe: hij heeft ons huis hier gevonden!!
De jongens werden weer flink verwend en kleine wensen kwamen uit:
Ook Ado en Harry werden niet vergeten door de Sint en zij waren erg blij met hun coole shirts met Curacao op de achterkant.
Na het uitpakken van alle kadootjes en het drinken van de koude chocomelk zat de avond er op en hebben we lekker nog tot laat buiten gezeten. Onze eerste Sint-ervaring op het eiland: het was echt heel raar maar wel heel leuk om mee te maken! Op naar de kerstdagen in de zon! Maar eerst hebben we vandaag nog een dagje vrij (op 15 december): Koninkrijksdag. Jullie weten wel: een dag om met z'n allen te vieren dat we een Koninkrijk zijn! Ik neem aan dat jullie vandaag ook allemaal uitgebreid gevierd hebben? haha.... Peter heeft er zelfs een dagje voor vrij. Nou ja: vrij.....we hebben een familiedagje met z'n werk: een dagje met de boot naar Klein Curacao. Wij zijn er met Sanny en Fleur al heengeweest maar dit keer gingen we niet met een zeilboot maar met een grote catamaran. We kregen allemaal een tas met strandhanddoek, zonnebrandcreme en de kids ook nog een strandtennis-set en een schep-emmerset. Ook waren we allevier in tenue: een rood poloshirt met IFCE-logo en dat voor mij in een XXL, vond ik he-le-maal niet erg, hoor, zo'n mooie strandjurk :-):-). Om 7 uur moesten we al bij de Boathouse klaarstaan en dat is voor ons toch zo'n 40 minuten rijden dus geen uitslaap-vrijedag (alsof we dat ooit hebben met die kinderen van ons). De catamaran lag al op ons te wachten en omdat iedereen hetzelfde shirt (ik was de enige met een jurk...haha..) aanhad was het niet moeilijk te zien wie de boot op mochten. Het was misschien niet de handigste kleur voor de crew want zij waren te herkennen aan ....jawel...hun rode shirts..haha...
Na een heerlijk ontbijtje aan boord en een wakker-worden-bakkie koffie kon de pret beginnen.....dacht ik...Toevallig stond ik aan de achterkant van de boot en kwam er iemand gezellig naast me over de reling heenhangen......De boot ging flink tekeer en het duurde dan ook niet lang of ik was ook de vissen flink aan het voeren......bleeeeh......ik bleef maar gaan.....en dan duurt twee-en-eenhalf uur erg lang, hoor!! Op een gegeven moment dacht ik "ik laat me gewoon het water inglijden, dan laat ik me meeslepen door de boot....alles beter dan ....buuurpppp....dit..". Gelukkig hadden Peter en de kinderen nergens last van "gaat het een beetje? " Buuurrrppp.........best wel ;-)....Afijn: de kapitein kwam af en toe kijken of z'n boot een beetje schoon bleef en om opbeurend te zeggen hoelang het nog was (en hij begon bij "nog een uurtje..") ....buuurrrppp.....Eindelijk was het (ei)land in zicht en mochten de stuk of 10 vissenvoerders als eerste de boot af. Normaal (ik heb ooit eens gevlogen in een klein vliegtuigje boven de Grand Canyon met hetzelfde gevoel en handelingen :-)) is het snel over als je vaste grond onder de voeten voelt maar nu heb ik er nog een uurtje of 2 last van gehad en bleef maar misselijk. Dus ik zat onder de parasol terwijl de rest lekker aan het snorkelen, wandelen, zwemmen of voetballen was. Tussen de middag gingen we weer aan boord voor de BBQ. Het zag er geweldig uit en ik had enoooorme trek maar toen ik met een voet op de boot stond kwam het gevoel direct weer terug. De zee was ook wel erg ruw: je kon niet "los" blijven staan om je eten te pakken. Ik heb ongeveer 5 minuutjes volgehouden en ben toen overboord gesprongen en terug naar het strand gezwommen waar ik het gevoel gelukkig snel kwijt was. Peter en de jongens hebben heerlijk gegeten en gedronken en zij hadden nergens last van, gelukkig. Daarna konden we nog een paar uurtjes genieten van het eiland (met een knoop in m'n maag als ik naar de catamaran keek "ik moet ook nog terug" ). De tijd vloog voorbij, het was een leuke kennismaking met Peet's collega's (zien ze je ook eens van een ander kant :-)) en voor we het wisten moesten we de boot weer op. De kapitein bleef zeggen dat de terugweg heel anders was (iets met meegaan met de golven en alles ging dan "smooth, no worries..") maar voor de zekerheid heb ik meteen een plekje vooraan op de netten gezocht en ben plat gaan liggen met m'n ogen dicht. Na een uurtje varen keek ik eens op en de kapitein had gelijk: ik had nergens last van. Pffieuw...ik had wel zo'n honger dat ik me zelfs aan een stukje meloen heb gewaagd......en het ging goed. Voor de zekerheid wel direct weer plat gaan liggen daarna natuurlijk....je moet het niet overdrijven...Het laatste half uur was he-le-maal geweldig: er zwom een groep dolfijnen onder de boot mee! Het waren er wel een stuk of 30 en omdat je op zo'n catamaran vooraan op die netten ligt (ik in elk geval wel :-)) kon je ze heel goed zien. Echt supercool en ze bleven wel een kwartier ofzo meezwemmen! Kortom: toch nog een mooi einde aan deze Koninkrijksdag. Mijn gezicht is wel flink verbrand (ik durfde niet op te staan om zwalkend de zonnebrand te pakken) maar we hebben net een lekkere (en dat zeg ik niet vaak) maaltijd gegeten bij de Mac. Dus nog een tip: eet bij de Mac als je enoooorme trek hebt: dan smaakt het wel goed! wahahaha.....Nou, nog een nachtje slapen en dan komen eindelijk de van Marisjes!! We hebben er zin in! Ayo!! Mocht ik jullie niet meer spreken: heeeele fijne kerstdagen (bon pasku) en een supergoed 2010! Ayoooooho-ho-ho!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten