Een "Hopi Bon" 2010 !

Voor iedereen een Hopi Bon 2010 met veel geluk en vooral veel gezondheid!! Voor ons een zonnig begin van dit nieuwe jaar en dat wensen we iedereen (in alle opzichten) ook heel erg toe!
De afgelopen ruim twee weken heb ik weinig (lees: niet) achter de laptop doorgebracht omdat wij vakantie aan het vieren waren met de van Marisjes. Peter had dit jaar ook, op wat losse dagen en uurtjes na, nog geen echte vakantie gehad dus we hebben het er van genomen! Woensdagmiddag de 16e was het eindelijk zover: De KLM vloog mooi op tijd over onze tuin heen (zwaaien-zwaaien!), snel Peter op z'n werk gebeld "the eagle has landed" en toen op weg naar Hato. Vol verwachting stonden we vlak voor de ingang en nadat zo'n beetje de hele inhoud van de Boeing 747 (en dat zijn er veel, hoor:-) langs was gelopen, werden we toch een beetje bang: ze zouden toch wel zijn doorgelaten? Roel wilde de reis namelijk net een beetje spannender maken door een dag voor vertrek z'n paspoort kwijt te zijn....Ik ga niet in detail treden (het was al erg genoeg, he Roel :-))maar uiteindelijk moesten ze dus op de dag van vertrek om 5 uur 's morgens op Schiphol zijn voor een nooddocument waarmee hij dus eenmalig naar Curacao op en neer zou kunnen reizen. Net toen we de moed wilden opgeven hoorden we gejoel en ....joehoeoeoe: daar wamen ze door de schuifdeuren!!!! Bon Biniiiiiiii!!!

En, omdat we niet zeker wisten of we ze zouden herkennen na een heel jaar, hadden de jongens een welkomsbord gemaakt. Gelukkig was het eigenlijk niet nodig want op wat nieuw doorgekomen en wat verdwenen tanden (bij de kids dan , he ) na, was niemand een spat veranderd. Het was zelfs niet aan het zien dat er een paar de 40-grens voorbij waren gegaan en eentje ertegen aan zat....echt niet, hoor....haha.….Het was zo'n onwerkelijk gevoel dat ze er nu echt waren en het was eigenlijk direct weer zo vertrouwd alsof we ze niet een heel jaar (!) niet hadden gezien!
Snel met de twee auto's naar huis, onderweg werd er al veel afgebabbeld op de achterbank. Bij ons huis aangekomen "ziet er nog beter uit als op de foto's" werd meteen het zwembad ingeweid. Maar pas met een bakkie en natuurlijk een stuk cheesecake kwamen de verhalen pas echt los.
Voor ons is afgelopen jaar echt omgevlogen omdat we natuurlijk allemaal nieuwe indrukken en ervaringen opdoen. Voor hen is het jaar ook wel snel gegaan maar omdat zij bijvoorbeeld op vakantie zijn geweest (en we gaan al jaaaaaren eerst met z’n 4tjes op vakantie en de laatse jaren verdubbeld met z’n 8-ten) zonder ons ging het jaar minder snel voorbij.....Gelukkig hebben we nu ruim twee weken om met elkaar te genieten en wordt het die avond, ondanks de jetlag, toch al een beetje laat.....voor Curacao-se begrippen dan he..... :-). De volgende ochtend is het vroeg dag maar met behulp van de jetlag is dat natuurlijk geen probleem. Onze jongens moeten nog gewoon naar school maar gelukkig beginnen ze vroeg en zijn ze om half 1 alweer vrij. Met een uitgebreid ontbijtje en een plons in het zwembad vliegt de ochtend voorbij en kunnen we de kids alweer ophalen. Natuurlijk komen de van Marisjes niet onder de rondleiding uit en omdat ze er geen genoeg van kunnen krijgen, gaan we 's avonds met z'n allen naar de kerstviering op school. Maar eerst wordt er 's middags nog Kunst gemaakt. Geinspireerd door de kunstwerken op de porche krijgen Alyssa en Charlotte (okee: en vooral Sandra ;-)) zin om ook een en ander te maken van het gevonden wrakhout. Het is dat 30 april nog niet is, anders hadden we van de gemaakte kunstwerken van die middag, de hele vakantie kunnen terugverdienen, hoor.....hihi....

's Avonds gingen we met z'n allen naar de kerstviering van de Schoederschool. De jongens hadden beiden in hun klas een kerstdiner en voor de ouders zouden er hapjes en drankjes zijn. Voor het kerstdiner in de klassen hadden de ouders allerlei lekkere hapjes gemaakt. Dit jaar heb ik niet meegeholpen omdat de visite kwam en gek genoeg voelde ik me er bijna schuldig over...erg he...Maar goed: het begon met kerstliedjes van groep 1 tot groep 8 op het schoolplein en nadat we met z'n allen (behalve Roel en Peter) hadden gezongen, gingen de kinderen naar hun eigen klas. Ik had net zitten opscheppen over alle Curacao-se hapjes en de hoeveelheid eten bij elk feestje toen we in de rij gingen staan voor het eten.......Mmmmm: dat viel een beetje (boel) tegen: ze hadden alleen pastechi's en wat kerstbrood....en ondertussen kwamen uit de klassen heeeerlijke geuren.......

Gelukkig stond er in de uitnodiging wel dat er gluhwein was en dat maakt toch een hoop goed.....maarrrr: toen we in die rij stonden was de gluhwein ook op.....Ook waren Alyssa en Charlotte inmiddels geveld door de jetlag en roken we nog steeds de heerlijke geuren uit de lokalen komen...Gelukkig werd de gluhwein nog aangevuld en met een glaasje in de ene hand en een pasteitje in de andere en op de achtergrond een groot scherm waarop ze "Last Christmas" zongen (met dat super-kerst-gevoel filmpje) kwamen Peter en ik toch nog in een soort van tropische kerststemming. Daarna kwamen de jongens met volgegeten buiken en vol verhalen "het was zooo'n zielig kerstverhaal.." hun klas uit en gingen we snel op weg naar huis. De volgende ochtend hielp de jetlag ons juist weer want Alyssa en Charlotte mochten een dagje mee naar school. Ze hadden er zin in! Peter ging z’n laatste dagje in 2009 aan het werk en de rest stond om 8 uur (we mochten uitslapen vanwege het kerstfeest, vandaar...) op het schoolplein. Met een beetje moeite kregen we Sandra van het schoolplein af :-) en gingen we met z’n drietjes een bakkie doen bij Hook’s Hut. De juf van Owen had net verteld dat ze de visite daar altijd als eerste mee naartoe nam dus dat vonden we een goede tip. En...dat was het ook: met een paar bakkies koffie en een stukje cheesecake (jawel), je voeten in het zand of water en een adembenemend uitzicht vliegt de ochtend voorbij en moesten we ons een beetje haasten om de kinderen op te halen. Zij hadden het allevier prima naar hun zin gehad en wilden ook nog even op de foto met de juf.

De vrijdagmiddag brachten we door zoals het begin van elk weekend: op het Sea Aquarium beach...
Liam stond z’n snorkelclub-plek eenmalig af aan Alyssa dus zij ging samen met Owen zwemmen en snorkelen tussen de vissen. Ze kregen eerst les over de oceaan en daarna mochten ze het water in, waar de gekleurde vissen en roggen al op ze lagen te wachten.
Ondertussen vermaakten wij ons op het naastgelegen strand en kwam Peter moe (maar voldaan? ;-)) van z’n laaste werkdag van 2009 ook naar het strand toe. Voor Sandra en mij een roseetje (makkelijke foto) , voor Roel en Peter een biertje erbij, patatje en voor de kids een broodje, de ondergaande zon........het weekend kan niet beter beginnen.......



Na de ondergaande zon en tot op het laatst een duik in de zee slaat de jetlag toch weer toe (of is het de Curacao-se warmte-moeheid?) en gaan we weer op weg naar ons al-een-jaar-vakantiehuis.....kids naar bed en dan is er weer een gezellig avondje op de porche.....Zaterdag begint de vakantie dan helemaal echt met z’n allen en kunnen we dan ook beginnen met het heerlijk uitslapen....wahaha....dat doen we dus niet, he.....De kinderen slapen met z’n viertjes op een kamer maar maken elkaar, boven verwachting, niet wakker.....alleen: ze zijn met z’n viertjes lekker allemaal vroeg wakker....dat scheelt...:-) Ook wij worden vroeg wakker (van de bierslinger of een trupiaal, effect is hetzelfde) dus kunnen we, na een bakkie of 3, uitgebreid aan het ontbijt. Lekker buiten (doen we al een jaar nu ;-)) met warme broodjes, sap en veel koffie. In de koffers zijn nog verschillende kadootjes voor de kerst meegekomen voor de kids (yes!) maar eentje van de visite mogen ze nu al openmaken. Het is een spel voor de WII! Het is de attractie van Toy Story 3D, compleet met 3D brillen......dat doet ons terugdenken aan de vakantie vorig jaar.......

Daarna is het tijd om wat van de Curacao-se cultuur te laten zien dus we gaan shoppen in Willemstad ;-). We zetten de auto aan de Otrobanda-kant neer en gaan met de pondjesbrug over het water naar de Punda-kant. Natuurlijk eerst nog wat foto-momentjes bij de Handelskade (hoe vaak zou die per dag gefotografeerd worden?) en dan is het goed te zien wat voor enoooorme schepen er langs de kade varen......Daar is de stoomboot van de Sint helemaal niets bij, he....

Van al het shoppen (waarbij natuurlijk iedereen weet dat je een reistas nooooooit teveel hebt, he) word je moe en is het tijd om “onze” ijswinkel de Baskin 31 op te zoeken. Nog even lastig welke smaak te kiezen maar als je dan eenmaal zit....jammie!!!!

Na nog meer shoppen gaan we uiteindelijk met dit keer de veerpont, terug naar de Otrobanda-kant. Het blijft leuk om de krabbetjes te kijken en dan net te lang te wachten zodat........plens......er een grote golf over je heen valt.....Gelukkig is het warm genoeg en zijn de kids zo weer opgedroogd.

Maar dat vinden ze blijkbaar toch niet fijn want als we via het Riffort terug naar de auto lopen, spotten ze de waterfontein. Het Riffort is een pas nieuw geopend shoppingmall gericht op de Amerikaanse toerist. De enorme cruiseschepen liggen er aan de kade afgemeerd en sommige van de cruise-toeristen rollen dan zo de kade af en gaan op een terrasje in de mall zitten. Soms shoppen ze ook nog een beetje (alle grote Amerikaanse merken zijn vertegenwoordigd) en eten wat in een van de vele restaurantjes op het Riffort “been there, done it” en op naar de volgende aanlegplaats van het cruiseschip......

Wij daarentegen doen die middag iets meer cultuur en nemen een heerlijk bakkie bij de Douwe Egberts shop.....haha.....Daarna zijn de kinderen niet weg te slaan uit de fontein (ze “klagen” weleens dat er geen pretparken zijn op Curacao maar met zo'n fontein vermaken ze zich ook prima :-)). Na een tijd, eigenlijk pas als wij om de beurt de omliggende winkeltjes hebben bekeken en het een beetje zat worden, krijgen we de erg natte kids weer zover om mee naar de auto te lopen....Hup: doorweekt zitten ze in de auto maar met z’n viertjes achterin is het lekker warm....Sandra en ik hebben de andere auto nodig want er moeten ook boodschappen gedaan worden en dat kunnen wij nu eenmaal het beste: op naar de Appie! Nu scheelde het ook wel dat er een wijnproeverij aan de gang was.....Sandra begrijpt nu helemaal waarom ik in een soort van heimwee-achtige bui even 40 minuutjes naar de Ap rijd....het lijkt net alsof je in Nederland bij de Ap loopt.....okee: de komkommer ziet er heeeel anders uit maar ze hebben heerlijke Ponche de Caribe :-)...

Natuurlijk is bij thuiskomst (de zon is dan alllllaaang onder...) de tafel gedekt. Onderweg hadden we wel de mannen moeten storen bij hun FIFAspel tegen elkaar op de DS....nog sorry daarvoor...:-):-) en na het eten, verhaaltje voor de kinderen en een bakkie en daarna een biertje en roseetje (niet perse allemaal en niet perse in die volgorde) was het alweer Curacao-se bedtijd. De volgende ochtend zaten we vroeg en fruitig weer buiten aan het ontbijt. Ikzelf voelde me alleen niet zo fruitig want op mijn (van vorige week dagje Klein Curacao) verbrande gezicht kreeg ik last van een koortslip die zich niet beperkte tot mijn lip, zeg maar.....mijn kin, neus en voor mijn gevoel bijna hele gezicht zat onder en ik voelde me dan ook steeds beroerder worden....Zou je net zien: heel jaar niet ziek geweest (de dengue was alweer een jaar geleden) en dan nu dit.....grrrr.....Maar goed: uiteindelijk zijn ze met z'n 7-enen een voor de visite nieuw strand gaan ontdekken: Porto Marie. Volgens de verhalen was het erg druk maar wel heel veel mooie vissen gezien met snorkelen. Na een lekker dagje strand kwamen ze weer terug en ben ik (snif) maar vroeg m'n bed ingedoken maar als ik de verhalen moet geloven werd het nog erg laat en gezellig ;-)...De volgende dag, maandag alweer, was het DE grote dag voor Alyssa en Owen. Zij begonnen aan hun tweedaagse "Assistent Dolfijnentrainer" cursus!!! Owen wilde het al heel lang en nu kon hij het samen met Alyssa gaan doen: een droom die uitkomt.....Ze mochten dan twee dagen (met nog 4 kinderen) meelopen met een echte dolfijnen trainer. Ze leerden van alles over dolfijnen, hadden een ontmoeting met ze in ondiep water, mochten een swim met ze doen, mochten helpen bij het vis klaarmaken en verdelen, leerden handgebaren voor de trucjes en last but zeker niet least: ze mochten meedoen aan een show! De eerste ochtend brachten we ze 's morgens en stralend liepen ze mee met de dolfijnentrainster. Wij hebben gekeken bij de Encounter en dat begon al goed. Dolfijnen aaien en ze deden allerlei handgebaren waarop de dolfijnen goed reageerden......echt supercool om te zien!





Helaas voor Charlotte en Liam kon de cursus pas vanaf 9 jaar gedaan worden. Gelukkig had de snorkelclub van Owen en Liam een vakantieplan in de kerstvakantie waarbij er een dag met dolfijnen gezwommen en gesnorkeld kon worden. Daar hebben we hen dus voor opgegeven maar ze moesten nog wel een weekje wachten. Charlotte ging daarom met Roel vast een Encounter doen. Aaien, kijken, kusjes geven: alles was geweldig!


Owen en Alyssa zaten nog een tijd in het klaslokaal of hielpen met het voeren dus wachtten wij ondertussen op het strand op hen. En, met een roseetje erbij (weer zo'n makkelijke foto) schoot de middag lekker op.

Daarna hadden we geen puf meer om ergens te gaan eten dus werd het een broodje-patatje-kroketten dag. Owen en Alyssa vonden het helemaal geweldig en mochten de volgende ochtend alweer! Mazzelaars!!!

Na weer een gezellige avond (nu merk je pas wat je mist zo 's avonds met z'n tweetjes op de porche, he) stonden de kids gelukkig weer vroeg op. We moesten ook alweer 8 uur bij het Sea Aquarium zijn en het is zo'n 3 kwartier rijden dus dat kwam goed uit.....Helaas zat een uitgebreid ontbijt er daardoor niet in maar werd het een boterham pasta/pindakaas in de auto en pas in het Sea Aquarium een eerste wakker-worden bakkie. De swim begon al om half 9 dus we konden gelijk gaan kijken (en fotograferen en filmen....de pers is er weer niets bij :-)). De lach was niet van hun gezicht te
slaan.........samen met een dolfijn zwemmen.....
....natuurlijk een dikke kus van een dolfijn....

...en een coole "dorsal ride".....zingen en dansen....

Je kon merken dat ze al ze beiden steeds meer "echte" trainers werden, hoor....

Na de swim mochten ze nog extra handgebaren oefenen voor de echte show 's middags en dat ging ze ook goed af...

De dolfijnen deden precies wat ze hen "opdroegen" en het het was zooooo leuk te zien hoe Alyssa en Owen genoten van alles...…



Ziet er toch uit als een echte trainer, he.......:-)

Na de show gingen ze verder met oefenen voor de show. Een beetje zenuwachtig maar natuurlijk wel supercool in pak met echte pet kwamen ze aanlopen. Ze werden voorgesteld en mochten helpen tijdens de show. Ze deden het allemaal hartstikke goed en het was vooral mooi om die 6 kinderen zo te zien genieten (en de ouders op de tribune zo te zien glimmen en af en toe een traantje wegpinken....belaaaachelijk, he :-)).


ook de trainster liet nog even zien wat je op de gevorderde cursus kunt leren.....

Nog een filpmje van Owen om een kleine indruk te krijgen van de show....(alleen te zien op http://www.deschoontjes.blogspot.com/, niet via hyves).
Na de show kregen ze nog een toets en trots waren ze beiden geslaagd! Ze kregen een tas met hun foto erop en zouden hun certificaat krijgen maar er was een "vervelende" mededeling. Wij hadden de DVD en foto's besteld en degene die de DVD filmde was te laat bij de show aangekomen (365 dagen op dezelfde tijd maar this-is-Curacao, he haha) dus of het erg was om de volgende dag nog een keer een show mee te doen.......Neuh, we slaan het ontbijt nog wel een dagje over, hoor.....misschien mag ik ook meedoen? :-)

Kortom: het feest was voor hen nog niet voorbij......Liam had het ondertussen wel gezien, twee dagen kijken is misschien voor hem (voor mij niet, hoor :-)) misschien een beetje teveel van het goede. Af en toe was hij even een rondje lopen maar gelukkig vonden we hem altijd terug bij de Flamingo's, daar kon hij heeeel lang bij staan kijken.....Hij is helemaal enthousiast over ze en weet al precies (zegttie) wie wie is en hoe de femailieverhoudingen liggen...."dat is de mamma, zieje, en daar is de baby...en die is een beetje boos op die...." hihi...

Na het Sea Aquarium hebben we, het wordt bijna gewoon, nog even uitgerust van alle emoties ;-) op het strand. Het was inmiddels bijna kerst en om toch een beetje in de kerststemming te komen in deze hitte, hadden we de kerstmutsen meegenomen...

Maar....het blijft moeilijk voor te stellen dat er in Nederland een berg sneeuw ligt en het bitterkoud is terwijl we hier de zonsondergang in bikini of zwembroek bekijken....

De shirtjes hebben ze alleen maar aan tegen de zon.....het zijn namelijk UV shirtjes.....Omdat we de volgende dag weer zo vroeg op moesten om naar het Sea Aquarium te gaan, best een pittige vakantie zo, he, maken we het niet te laat dit keer op het strand. Ook hoorden we dat er veel huizen op een bijzondere manier versierd zijn voor de kerst en dat er mensen zijn die hun huis, ondanks de hoge elektriciteitskosten op het eiland, he-le-maal met lichtjes versieren. Er was er eentje op de weg terug naar huis in Julianadorp en dan kun je best in je onderbroek (dat is niet raar) even gaan kijken....

Echt lachen: een hele stal nagebouwd en zelfs de Julianabrug en pondjesbrug waren niet vergeten....en dat gewoon bij een particulier huis......grappig he...

Daarna weer lekker op de proche doorgebracht nadat de kids naar bed gebracht werden. Peter las iedere avond een verhaaltje voor en na het muggen jagen en klamboe dichtbinden, kon de avond voor ons beginnen. Maar....poe....wat word je moe van het nietsdoen en de zon......echt belachelijk....
En dan de volgende dag alweer vroeg op: dat heet geen vakantie maar lijkt meer op een soort van strafkamp zolangzamerhand....haha......Bij het Sea Aquarium aangekomen gingen Alyssa en Owen zich verkleden en wij een wakker-worden bakkie doen. Ook weten we nu, alsof we iets nog niet wisten over dolfijnen via onze kinderen, wie de vader van zo'n beetje alle baby's is bij het Sea Aquarium, de mazzelaar ;-).

Daarna begon de show en met veel enthousiasme deden ze weer wat ze moesten doen. Het zwaaien naar het publiek ging ook goed en de DVD filmer stond op tijd op z'n plaats. Ook wij konden dit keer rustig de show bekijken: de foto's en film hadden we de vorige dag al gemaakt...

Na de show kwamen Alyssa en Owen stralend naar buiten met hun officieel genummerde "assistant trainer"pas! Cool!

Omdat we nog meer wilden zien dan het Sea Aquarium beach zijn we 's middags gesplitst wat boodschappen gaan doen. De mannen namen de kids mee op cheesecake en sportartikelen-jacht en wij gingen wat eerste levensbehoeftes (etenswaren, wijnen bier) inslaan.... Maarrrr....eerst nog even langs het Riffort om kaartjes voor de avondfilm te halen "Komt een vrouw bij de dokter..." Ja, die draait hier ook en na het boek wilde ik hem graag zien. Sandra gelukkig ook dus dat werd een avondje "stappen" naar de bioscoop....Eerst spotten we nog een cruise schip (is ook moeilijk te missen, he)…

Daarna nog even thuis een plons in het zwembad en toen op naar de film. Ik ben hier eerder (behalve naar kinderfilms) een keertje 's avonds naar de film geweest (van MJ) en dat was een bijzondere ervaring omdat de bioscoop toen vol zat met etende (pizza, kippepootjes....alles wat flink ruikt zeg maar) mensen. Wij dus eerst in de rij voor M&M's (we passen ons nog niet helemaal aan) en een beker drinken....Onze zaal in en.....we zaten in totaal met z'n viertjes...haha...we hadden in elk geval ruimte zat, zeg maar... Indrukwekkende film (ik vond het boek wel beter) en op het laatst hadden we toch de zakdoekjes wel nodig, stelletje mutsen toch he ;-(...Afijn: daarna opgebeurd naar huis ;-) waar we het vooruitzicht hadden voor een heeeeerlijk uitslaapochtendje......Maarrrrr: dat liep natuurlijk ook niet helemaal want Sandra was jarig en vierde haar 40-ste verjaardag!!! Dat vroeg om slingers, ballonnen en natuurlijk een uitgebreid wakkermaak-gezang aan bed!

Ondanks niet iedereen erbij kon zijn (ze waren wel uitgenodigd maar het was iets met kosten enzo....) had Roel iedereen gevraagd om Sandra per filpmje te feliciteren. Ontzettend leuk om te zien en zo was iedereen er toch een beetje bij...

Ook hadden mensen kaarten, slingers en zelfs een kroontje meegegeven (die de hele dag gedragen werd: Sandra is erg enthousiast dat ze 40 werd:-):-):-)).

Na een heerlijk uitgebreid ontbijt was het alweer tijd voor de taart en ...toevallig.....het was een cheesecake!!!! Jammie: dat kon er nog best wel bij...

Om wat calorieen te verbranden en om iets aan beweging te doen op deze vakantie werd er een hard-to-hard waterpolo wedstrijd in het zwembad gespeeld. Jammergenoeg kon ikzelf niet meedoen vanwege de nog steeds bijtende wonden in m'n gezicht maar ja...iemand moet toch filmen en fotograferen?? En scheidsrechter spelen voordat alles uit de hand loopt? :-)

Na al die beweging werd het weer tijd voor het strand.....dit keer kozen we voor Cas Abou Beach. Bij aankomst liet de beach-kelner-stoelgeldophaler ons nog schrikken: het strand (huh) zou over een uurtje dicht (huh) gaan vanwege kerstavond....Uiteindelijk mochten we toch blijven en ging alleen de bar dicht (jammer ;-)) maar hoefden we zelfs niet te betalen voor de stoelen (kwam van de schrik door het kroontje op Sandra's hoofd, denken we...). Wat een supermooie onderwaterwereld hier weer, zeg....Elke keer denken we alle vissen wel gezien te hebben maar ontdekken we toch weer nieuwe kleuren en soorten.....echt alsof je midden in een aquarium zwemt....

Beetje snorkelen, beetje liggen in het zonnetje: is best een manier om eind december je verjaardag door te komen, he...

Natuurlijk was dat nog niet alles.....Alhoewel Sandra van alles wilde regelen voor haar verjaardag wat aaaallllaaaaaang geregeld was (jaja....loslaten.....haha...) vonden wij het erg grappig om elke keer te zeggen dat we nu "toch echt weg moesten, anders zouden we....het eten niet redden....de fanfareband zou al voorbij zijn..." enzenz.. Uiteindelijk was het dan toch echt tijd om naar huis te gaan en na een douche gingen we met een erg nieuwsgierige Sandra op weg naar..........Tempo Doeloe. Jammie, jammie,jammie: het was weer heerlijk! Ook erg gezellig aan een grote ronde tafel en we hebben ons tussen het eten vermaakt met het fluisterspel. Jeweetwel: van die zinnen aan elkaar fluisteren en dan komt er een hele andere zin te voorschijn. Lachen-gieren-brullen met de kids. Bij het toetjes werd Sandra ook nog toegezongen door het personeel (zou het kroontje of de button haar verraden hebben?)

Daarna was het toch echt tijd om naar huis te gaan en kwam er een einde aan een bijzondere 40ste verjaardag. Volgend jaar weer?? De volgende dag was het eindelijk kerstmis. Het huis hadden we de week ervoor al versierd met lichtjes en een zelfgemaakte kerstboom. Van wrakhout hadden we een grote boom gemaakt. Het was nog best een werk maar uiteindelijk waren we erg trots op het reultaat:

Ik moet zeggen: op de foto komt hij niet goed over maar in het echt zag het erg leuk uit, vooral 's avonds als de lichtjes aan waren.....gelukkig hebben we het op film staan :-). Nu hoorde ik op DolfijnFM een prijsvraag waarbij je moest raden hoeveel takjes er aan een palmtak, die in de studio hing, zaten. Ik dacht "kom, ik waag 'ns een gokje..281..mooi getal.." en ja hoor: ik werd gebeld en hoorde ook gelijk op de radio dat ik had gewonnen! Een echte Nordmann kerstboom uit Noorwegen! hahaha.....Peter zat in de auto en hoorde op de radio en dacht "nee, he...". We hadden natuurlijk net met bloed (mwah), zweet (zeker) en tranen (bijna wel "houou vahaaaast...neeeehee zoooo..." ;-)) de andere boom gemaakt......Nou ja: ik mocht hem dus gaan halen bij Kooyman (soort enorme Gamma) en daar aangekomen bleek dat ik er zelf eentje mocht gaan uitzoeken. Nu was ik alleen met Owen gegaan dus heb uiteindelijk niet voor een 3 meter hoge maar voor eentje gekozen die min of meer in de auto paste....En hij stond mooi op de porche...en rook lekker.....

Owen had van playmobil ook nog een mooie kerststal gemaakt (met wat extra attributen: zie de sneeuwpop enzo :-)) om zo toch proberen een soort van kerstgevoel te krijgen.

Dat was nog best lastig: het echte kerstgevoel: daar hoort sneeuw (weten jullie alles van) en kou en donker bij....In plaats daarvan zaten we aan een door de zon fel verlichte ontbijttafel, gelukkig in de schaduw anders was het wel erg warm. Maar met de kerstmuziek op de achtergrond werden de kadootjes uitgepakt (dat is fijn als er visite komt en er kerstkadootjes uit Nederland bijzitten :-)) en kwam de sfeer er goed in.

Na de kerststol, warme broodjes, bagels en al het andere eten en drinken is het natuurlijk nodig om even uit te buiken en er is geen betere plek om dat te doen dan het zwembad...

Wat een heerlijke kerstdag.......een beetje zonnen, spelletje doen, eten en drinken, even ontspannen in het zwembad...

....spelen met je kadootjes, blij zijn met je gekregen Barca-shirt (staat ze allebei goed, he :-))….

Kortom: eigenlijk een "gewone" maar ook heel bijzondere eerste kerstdag. En, om toch een soort van traditie met kerst in ere te houden (alles is al zo anders) hebben we 's avonds heerlijk gegourmet......lekker lang tafelen.....

Op tweede kerstdag besloten we dat we de vakantiegangers ook nog wat van het eiland moesten laten zien dus gingen we voor "een rondje "Westpunt". We begonnen (voor degenen die ons blog volgen of langs zijn geweest is het natuurlijk al bekend...) bij Boca Shete. De wilde noordkant van het eiland waar schildpadden te zin zijn (hebben we alleen niet gezien) en waar het net lijkt alsof je in het wilde westen bent.

Veel klimmen en klauteren, mooie steentjes en schelpen zoeken, kijken en luisteren naar de wilde zee,

nog een foto maken van Roel en Peter op de "arche"....We zijn namelijk een jaar of 12 geleden in de USA naar Arches National Park geweest en hebben precies zo'n foto daar genomen.....en...ze zien er nu geen dag ouder uit....wahahaha.....

Daarna over het maanlandschap weer teruggelopen en daar naar de beukende golven staan kijken....blijft een mooi gezicht met het geluid erbij.....wjoessssss....wjoesssssss...….

Natuurlijk ook nog de geheime grot laten zien maar omdat hij zo geheim is kan ik er geen foto van op de blog zetten, daarvoor moeten jullie zelf langskomen.....:-)Als jullie er dan toch zijn, de trouwe lezers herkennen hem vast al: de beroemde foto met de leguaan: alle visite die tot nu toe langs is geweest, staan (zitten) erop:

Na Boca Shete doorgereden langs de kust en genoten van alle mooie uitzichten daar....

Natuurlijk een fruit-punch gescoord bij Playa Forti. Daar kun je van de rotspunt afspringen en het is dat er net een ambulance voor de deur stond voor iemand die vast wat nek- of rugwervels had laten verschuiven, anders hadden we de sprong vast wel gewaagd. Nu bleef het bij aan de rand hangen, ook heeeel gevaarlijk.....

We hebben er wel heerlijk nog gezeten en van het uitzicht genoten. Dat doe je daar sowieso want de bediening neemt zijn tijd, zeg maar....Gelukkig is het geen straf daar te zitten ook al hebben we dit keer geen dolfijnen gespot....

Daarna op weg naar een, voor de vakantiegangers, weer neiuw strandje: Santa Cruz. We hadden twee wegwerpBBQ's meegenomen en wat koelboxen vol met vlees, hapjes en quiches. De kinderen hadden een haakje gevonden en als echte Expeditie Robinson leden maakten ze er met een touwtje een echte hengel van. Een extra visje voor op de BBQ....jammie....

Ondertussen gingen de mannen met vuurstokjes (die leken op een gasaansteker) de BBQ's aanmaken........

.....en dat lukte best goed. Vlees erop, beetje omdraaien, zonnetje erbij, biertje......wat wil een mens nog meer?

Jammer alleen dat de tweede BBQ niet helemaal (of gewoon helemaal niet) aanging. Misschien had het er iets mee te maken dat wij hem vorig jaar op de camping in Nederland hadden gekocht en helemaal hierheen hadden meegnomen? Jaja, je neemt rare dingen mee bij een verhuizing, he...Ook zagen we opeen op de quiches staan dat ze 20 minuten moesten worden verwarmd in de oven...oeps....nou ja: op de BBQ (die ene) lukt het vast ook wel....

Beetje draaien, hopen dat de BBQ blijft branden, beetje porren en

..........jammie: we kunnen aan taaaaaaafeeeeel!!!!!

Dat was echt een super-2e-kerstdag: geweldige sfeer, BBQ, beetje zwemmen en snorkelen, hapje, drankje, kids languit in het zand....Lang na de ondergaande zon gingen we naar ons (vakantie)huis....wat een heeeerlijke dag! De volgende ochtend moesten we wel weer erg vroeg op want we moesten om kwart voor 6 (je leest het goed..) in Punda zijn om met de Insulinde naar.....Klein Curacao te gaan. Met een beetje knoop in mijn maag (en veel tegen-reisziekte pillen) vanwege de laaste keer gingen we al om 5 uur de deur uit. Tegen kwart voor 6 kwamen we in Punda aan waar het enorme zeilschip al op ons lag te wachten. Captain Phil herkende ons niet maar ondanks ik nog geen bakkie koffie ophad, lukte het toch om iedereen voor de locals-rate het schip op te krijgen. De mannen hadden maar een instructie: zo snel mogelijk de matten op en een ruime plek "reserveren". Helaas hadden meer mensen (studentengroepen) het idee om op deze mooie dag (27 december, precies 1 jaar gelefen kwamen we op het eiland aan) een tripje naar Klein Curacao te maken.....Geen plek op de matten dus maar gelukkig, als ervaren ketelbinkies, wisten we nog een plek met matten, op de hut van de captain........en daar zat (lag) nog niemand. We pasten precies met z'n 8ten languit liggend op de matten (nou ja: af en toe een arm of been ernaast, daar mag je niet over zeuren natuurlijk...) en in de ochtendschemering gingen we op weg. De zee was erg rustig (pfieuw) en we durfden dat ook allemaal direct aan het ontbijt te beginnen. Iedereen een lekker broodje of 2 (of 3 of 4...), sappie, bakkie koffie en ondertussen een beetje naar de schemerige lucht met sterren kijken...Na het ontbijt languit op de matten en even een uitbuiktukje doen. Zo gaat de twee-en-een-half uur snel voorbij en gelukkig hoefde er niemand de visjes te voeren.....Het schip werd aangelegd, snorkelspullen uitgedeeld en met z'n allen in een klein bootje op weg naar het strand.

Net als vorige keer werd er verteld dat je beter 's morgens op pad kon gaan vanwege de warmte dus nadat we Roel uit het water hadden gevist en alle kinderen hadden verzameld, konden we op weg naar de vuurtoren. Flesje water mee, zonnebrand en petten op en we konden op expeditie.....

Ondanks de vervallen staat van de vuurtoren (en dat hoort natuurlijk op een onbewoond eiland) klom iedereen erin en zag je af en toe een hoofd naar buiten komen....

 

Zonder gewonden konden we daarna op weg naar het scheepswrak.....

Het wrak had er ietsiepietsie meer roestplekjes bijgekregen maar voor de rest lag hij er nog hetzelfde bij als de vorige keer.

Ook lag er weer vers aangespoelde zooi: slippers (Charlotte wilde er geneens eentje hebben :-)), wrakhout, pakken en flessen en andere spullen die niet logisch zijn om aan te spoelen op een onbewoond eiland. Ook het ooit mooie motorbootje lag nog aangespoeld te liggen en het blijft leuk om erop te klimmen en te bedenken wat er gebeurd is en hoe het eruit heeft gezien toen het nog wel rechtop vaarde.....

Met allerlei fanatsieverhalen en de eilandraad in onze gedachten, liepen we weer terug naar de hutjes op het strand om een beetje uit te rusten, te snorkelen (weer dudes-schildpadden gespot, he!!!!), te zonnen en een beetje met z'n allen in de branding te liggen....

....totdat het tijd was om terug de boot op te gaan voor de BBQ. Owen en Alyssa gingen met de eerste boot mee terug en hadden dus al heerlijk gegeten toen wij met het laatste bootje aankwamen. Liam duurde het op een gegeven moment te lang dus zwom in z'n uppie vast naar de boot. Gelukkig heeft hij een goede conditie door die 3x per week zwemtraining. De kinderen hadden haast omdat ze weer van de boegspriet wilden springen. Owen had het natuurlijk al eerder gedaan dus...plons.....voor ik m'n kippepootje ophad lag hij er al in....Liam wilde heel graag en kon dit keer bij het touw dus liep tot het randje, keek naar beneden.....en kwam weer teruglopen....

Het is ook enorm hoog als je daar staat en ik was blij dat ik de vorige keer al gesprongen had. Alyssa raapte al haar moed bij elkaar en....plons....ook zij sprong...

...en als je eenmaal een keer geweest bent, wil je nog een keer!

Wij waren zo druk met foto's maken en filmen dat we niet doorhadden dat Liam zachtjes stond te huilen. Bij navraag bleek dat hij boos was op zichzelf omdat hij heel graag wilde springen maar het toch niet durfde....grrr....Ah gossie: hij had blijkbaar al sinds vorige keer in z'n hoofd gehad (toen kon hij niet bij het touw, dat hing toen veel hoger) dat hij vandaag ging springen en was hij teleurgesteld en boos op zichzelf.....Hij wilde het nog een keer proberen maar alleen......samen met mij....fijn :-). Dus mocht ik (ik-heb-geen-hoogtevrees-ik-heb-geen-hoogtevrees) samen met Liam een keertje eraf.....Lopen over dat wiebelige koord, handen vast, 3-2-1 en.......GO!!!

Yes! Liam vond het supercool en wilde gelijk nog een keer!!!!

 

Dus wij voor de tweede keer aftellen en GO.......cool! Gelukkig zei hij daarna dat hij terug naar het strand wilde zwemmen "tuuurlijk Liam, alles beter dan nogmaals het koord op.." en zwommen wij vast terug naar het strand. Toen volgde weer een middag van snorkelen tussen de schildpadden en vissen, voetballen, zonnen en ook weer uitrusten....Veel te snel was het weer tijd om de boot op te gaan en omdat "onze" plekken al bezet waren, vonden we een heerlijk plekje met goed uitzicht om dolfijnen te spotten. Met een drankje in de ene had en een stuk meloen of ananas in de andere hand hebben we de hele reis over de zee getuurd op zoek naar dolfijnen. Helaas wilden ze zich dit keer niet laten zien aan ons....

Maar........gelukkig hoefden Sandra en ik niet te lang te wachten want de volgende dag was het de dag waar ik (stiekem) het meest naar uitgekeken had: we gingen zwemmen met dolfijnen!! Ik had een tijdje geleden een Dolphin Encounter gewonnen bij...jawel....DolfijnFM (ik heb ook mee gedaan aan de Staatloterij:-)) en kon hem met enige moeite en bijbetaling omzetten naar een Swim. Natuurlijk moesten we weer vroeg eruit maar dat kon die glimlach van onze gezichten er niet afslaan, hoor....

En het was geweldig! Sandra en ik hadden samen een dolfijnen om te aaien, mee te zwemmen, te zwaaien, kusje te geven, te dorsal-rijden en gewoon de hele tijd naar te kijken......

Echt: die glimlach was niet van ons gezicht te krijgen en op iedere foto staan we dan ook met zo'n enoooorme grijns....

Blij-blij-blij...… 

Ach ja: zo heeft ieder zijn gebrek, toch? Ook Charlotte en Liam konden erover meepraten want zij hadden een dolfijnendag bij het Sea Aquarium. Zij mochten dus met snorkel op zwemmen tussen de dolfijnen en bleven de hele dag (van 8.00 tot 15.00 uur) spelen op het Sea Aquarium. Zij hebben t shirts gemaakt, dolfijnenshow gezien, gegeten en gedronken, film gekeken en nog veel meer. Helaas hebben wij niet hun dolfijnzwemactie gezien omdat we toen dus zelf in het water lagen maar aanstaande week krijg ik een kopietje van een moeder van de snorkelclub die alles gefilmd heeft.....kijken of zij ook zo'n enooorme grijns opzetten :-).....

Ondertussen lagen wij, hoe kan het ook anders, weer met z'n allen even bij te komen op het strand. De mannen hadden wat slaaptekort in te halen (dat krijg je van al die avondjes op de porche) omdat we er weer zooooo vroeg uitmoesten....

Sandra en ik hadden geen last van slaap: ons adrenaline peil bleef maar hoog na die geweldige dolfijnervaring maar Sandra had nog wel een gedeelte van haar verjaardagskado te goed van ons. Naast de heeeeerlijk yorkjes (hoe staan ze op het aanrecht??) had Sandra een bon voor een massage aan het strand gekregen. Dus om een beetje het chillen-op-de-Antillen te krijgen en vast te houden was het vandaag zover.....

Even om de scene te schetsen: aan de zee staat een afdakje met een paar rolgordijntjes tegen de zon, je hoort het ruisen van de zee op de achtergrond.......en dan word je gekneed en gekneed....

Dat is toch een best kado voor als je 40 wordt, he.....of voor iedere andere verjaardag natuurlijk :-). De mannen waren na hun schoonheidsslaapje weer helemaal wakker en wilden iets doen dus gingen ze samen (met Owen)................shoppen! Logisch: de vrouwen bleven aan het strand en de mannen gingen shoppen in Punda want ze hadden een Barca shirt gezien die ze nog niet hadden........tuuuuurlijk.......Ach, wij hielden het best uit op het strand

met af en toe een loopje naar de bar.....makkelijke foto weer, he :-). Om 3 uur gingen we de twee jongste kinderen uit het Sea Aquarium ophalen en was het niet moeilijk om onze stoel op het strand terug te vinden want de mannen waren helemaal blij-blij geslaagd voor een geweeeeeeldig Barca shirt voor maar 9 euri's...….

Er werden direct wilde plannen gesmeed voor een handel naar Nederland maar na een tijdje gingen ze toch maar weer relaxen met een krantje.....het blijft chillen natuurlijk, he...

Na zo'n dag vol emoties (dolfijnen, Barca-shirtjes) hadden we geen puf meer om op zoek te gaan naar een restaurant dus ploften we neer bij Hemingway's, het restaurant van Lion's Dive, lekker met de voetjes in het zand....

Na een heerlijke maaltijd bleven we lekker lang natafelen en vermaakten de kinderen zich prima met het spelen van Peter Pan en andere spannende verhalen.

Natuurlijk hebben we de gezelligheid voortgezet op de porche zodat we de volgende ochtend besloten om een dagje thuis door te brengen. Na het uitslapen (7 uur haha...) en een uitgebreid ontbijtje heeft Roel ook een droom laten uitkomen: als poolboy deed hij alsof hij nooit iets anders had gedaan :-)....is toch beter dan het huis stofzuigen op zondagochtend...hihi....

Jammergenoeg moesten er nog wel boodschappen gedaan worden maar eerst belangrijkere zaken: Vuurwerk! Vorig jaar hadden we natuurlijk al die keten gezien volgestopt met vuurwerk dus dit jaar moest er natuurlijk weer een pakket aangeschaft worden. Peter, Roel en Owen gingen op pad en ze vonden het net een soort van speelgoedwinkel......Ze kochten een kinderpakket (de ervaring van vorig jaar leert ons dat dat volwassen genoeg is) en toen ze uitgeshopt waren vroeg de man wat ze nog meer wilde want "met alleen zo'n kinderpakketje" kon je natuurlijk niet thuis aankomen.....

Ondertussen wilde Charlotte nog heel graag naar de houtjesbaai om nieuw materiaal te zoeken voor de kunstwerken. De rest van de kids wilde een dagje thuis spelen ( dat heb je met zo'n actie-vakantie, he) en dus gingen Sandra, Charlotte en ik op pad. Na betaling voor verlenen van overpad waanden we ons weer in het Wilde Westen.....overal zagen we indianen of cowboys opduiken en scheurden we (zachtjes om de banden heel te houden over de steentjes/zandwegen vol gaten) naar de plek toe waar we het strand opkonden. In de middle of nowhere waanden we ons helemaal alleen totdat we..........................oog in oog stonden met een grote groep koeien, kalfjes en.............................stieren! Enorme beesten en ze keken direct op toen wij het soort van pad naar het strand op wilden lopen.......slik......Met m'n rode barca rugzakje en het idee dat stieren best hard konden lopen en het feit dat er veel kalfjes bij de kudde waren besloten we verstandig rechtsomkeert te maken.....Helaas geen nieuw materiaal maar gelukkig konden we nog met de voorraad thuis vooruit. Bij het boodschappen doen bij de Ap "wat zullen we nu eten?" kregen Sandra en ik een idee. We zaten al de hele week in een soort van Expeditie Robinson roes dus waarom geen eiland eten? Jeweetwel: afgehakte vingers met bloed, wahat....zijn dat wormpjes??, kokosnootmelk en die stukjes om op te kauwen.....kortom: de gemiddelde Robinson-kijker herkent er vast wel wat van...

Inmiddels waren bij de kinderen de verwachtingen hoog gespannen "jullie mogen niet de keuken in" , "wat eten we??", "een superverrassing..." dus toen we de borden, spectaculair met sterretjes enzo naar buiten droegen was er best een beetje teleurstelling....hahaha...…

 

Uiteindelijk viel het best mee en hebben ze er boven verwachting veel van gegeten, met als topper de afgehakte vingertjes :-).....De volgende ochtend was de laatste (we willen er niet aan denken...snif..) laatste hele dag aangebroken. We besloten die dag goed te beginnen met een stevig ontbijt op Hook's Hut. 

Lekker direct 's morgens met de voetjes in het zand en zoveel eten dat je de hele dag geen trek meer hebt. Daarna op het strand onder een parasolletje gelegen, gesnorkeld (de mooiste vissen spotten onder de steiger), in de zon en schaduw uitgerust, geschommeld

en vooral de kinderen kregen er geen genoeg van om van de steiger af te springen, rollen of een soort van salto-en en dan weer terug naar het strand te zwemmen. Goed voor de conditie en goed om het ontbijt een beetje te verbranden.....de dag vloog voorbij en op weg naar huis hadden de kinderen toch wel trek (logisch na al die beweging) en zijn we nog even langs de Mac gereden. Daarna had Sandra nog een verrassing waarvoor we op een strand moesten zijn en 20 kilometer verwijderd moesten zijn van een vliegveld......spannend!! Natuurlijk wisten we voor de visite nieuw strand te vinden en reden we naar Daaibooi. In het donker en met een beetje bijschijnen van de sleutelhanger bleken het 8 wensballonnen te zijn. Dat zijn grote luchtballonen van papier waar je een wens op kunt schrijven. Daarna steek je het aanmaakblokje aan en vult hij zich met warme lucht en laat je hem los en vliegt hij zo naar de sterren (en daar voooooorbijijhijjjjjjj...). Het duurde even voor iedereen z'n wens op de ballonnen had geschreven en de eerst was wat lastig met aansteken maar toen we eenmaal de slag te pakken hadden......gaaf joh! Ze vlogen echt gewoon helemaal omhoog (vandaar 20 km vanaf een vliegveld) en we hebben ze nagekeken totdat we ze niet meer zagen.....echt een apart sfeertje zo in het donker op het strand.....nu hopen dat de wensen uit mogen komen! Inmiddels was onze oudejaarsavond, we vierden het een avondje eerder omdat de van Marisjes op de 31e terug niet-aan-denken-niet-aan-denken zouden vliegen (scheelde ruim 200 euro p.p., vandaar..) al aardig aan het opschieten. we besloten dan ook om kwart over 9 te gaan aftellen (een dag eerder, een paar uur eerder: wat maakt het uit..) 

dus 10-9-8-7-6-5-4-3-2.....................................1!!!!!!!!!! Gelukkig nieuwjaar!!!!! Knallen met die champagne!!!

Na de zoenen, nieuwjaarswensen, oliebollen en een slokje (iets minder lekkere) champagne stormden we de straat op om te beginnen aan ons vuurwerk. Ik zeg: alleen maar voordelen zo'n avondje eerder: je ziet je eigen vuurwerk veel beter, hoeft niet op te letten op vuurpijlen van de buurtjes, hoeft niet nog een dag te wachten (telt vooral voor Owen :-)) en het begint niet zo laat.....

En het (kinder- echt niet!) pakket was superleuk: vuurpijlen, fonteinen, bijen, klappers....

....met de oren dicht was het allemaal goed te zien......

....Owen vond het vooral cool om het vuurwerk zelf aan te steken......Peter is inmiddels gestopt met roken, hoor, dit was z'n laatste......

....ook sterretjes blijven natuurlijk leuk.....

De kinderen mochten, net als op de echte oudejaarsavond, opblijven zolang ze wilden maar om een uurtje of 11 won de slaap het toch wel weer :-)Wij wilden niet dat de laatste avond samen eindige dus het was nog lang gezellig op de Kashutuin....Een goed begin van ons nieuwe jaar en aan morgen werd er nog niet gedacht......Toch werden we 's morgens weer lekker op tijd gewekt door de kinderen (het woord uitslapen kennen ze nog steeds niet.....ooit: als ze puber zijn.....onze kans komt nog ;-)) en werden -neeeeeee- de koffers ingepakt. En dat ging, als je de troep overal zag zou je het niet kunnen voorstellen, verbazingwekkend snel. Dus na het uitgebreide ontbijt hadden we nog tijd om heerlijk te genieten van de zon en voor Roel en Sandra nog even de laatste zonnestralen mee te pakken voordat ze tot hun knieen in de sneeuw zouden staan......Maar, toen we het echt niet langer konden uitstellen, moesten we op weg naar het vliegveld....Nog even naar de souvenirshop de laatste guldens stuk tikken, een allerlaatste ijsje eten op het terras en dan moesetn we er toch aan geloven........

........snif........bedankt lieve vrienden: we hebben echt een SUPERleuke vakantie gehad!!!! We missen jullie nu al en willen het over de terugweg maar niet hebben......dikke tranen van de kinderen.....

Gelukkig hebben ze een goede terugreis gehad (met champagne!!) en hebben we elkaar via de cam wel weer gesproken....maarrrrrr: we missen hen en de rest van de vrienden en familie in Nederland dan wel weer, hoor! Toen we thuiskwamen kregen we van de buurtjes heerlijke zelfgebakken oliebollen en appelflappen (dankjulliewel!) en die hebben de mannen dan ook als avondeten opgesmuld...Daarna hebben we languit op de bank naar Paul de Leeuw gekeken en zijn we daarna, van de vermoeiende ;-) vakantie, in slaap gevallen. Gelukkig werden we om kwart voor 12 wakker en hebben we nog een rondje in de straat gedaan. Van de pagara werden we pas echt goed wakker en we hebben wat spectaculair vuurwerk gezien, zeg! Owen en Liam kregen van ome Henk ook nog twee vuurpijlen dus hun pret kon ook niet meer stuk.... Ook nog wat nieuwe buren gesproken maar toen ging bij mij echt het lichtje uit, hoor........Zooooooo, nu is iedereen weer op de hoogte van ons reilen en zeilen hier......Het is (een beetje) lang verhaal geworden maar ik bewaar alle blogs ook voor onszelf dus nu hoef ik geen vakantie verslag te maken...haha.....We vinden het leuk te lezen in de blogs van een jaar geleden hoe alles was toen we hier aankwamen (brrrrr......zonder de spullen..) en hoe snel het allemaal gegaan is......Ik heb de afgelopen weken mijn mailtjes schandelijk verwaarloosd dus ga.....okee, morgen dan, he......mijn mail beantwoorden, hyves bijlezen en weer vaker achter de laptop doorbrengen....Nogmaals allemaal een gelukkig en vooral gezond 2010!!!!!!